تحلیلی فلسفی از ماهیت شادی و بررسی انتقادی ارتباط آن با هدفمندی و معناداری زندگی
|
|
|
|
|
نویسنده
|
یعقوبیان محمدحسن
|
منبع
|
معرفت فلسفي - 1393 - دوره : 11 - شماره : 4 - صفحه:97 -118
|
چکیده
|
بحث شادی که از مباحث فلسفی یونان آغاز شده بود، در فلسفه اسلامی دنبال شد. ماهیت شادی ترکیبی از ابعاد شناختی و تجربه احساسی دانسته میشد که با تعاریف امروزین در روانشناسیِ شادی تطبیقپذیر است. توجه به دو سطح شادی هیجانی و شادی معنوی با دو اصطلاح فرح و بهجت در مباحث ابنسینا و پیوند شادی و معنویت، از دستاوردهای معرفتی فلسفه اسلامی است. در مباحث روانشناسی مثبتنگر و فرقههایی چون لاماییزم، ارتباط شادی با هدفمندی و معناداری زندگی چنان تنگاتنگ شده است که شادی بهمنزله هدف زندگی همه انسانها و مولفه اصلی معناداری معرفی میشود؛ اما در تحلیلی عمیقتر روشن میشود که شادی معلول هدفمندی و نه علت آن است و زمانی میتواند در معناداری زندگی دخیل شود که با معنویت و اهداف کمالی برتر پیوند یابد و بهمنزله نتیجه و میوه این پیوند کانون توجه قرار گیرد. مباحث رویکرد هدفساز شادی، تنها فرمالیزمی از شادی ارایه کرده و بعد غایتشناختی آن را بدون توجه به ساحت ارزششناختی کانون توجه قرار داده است.
|
کلیدواژه
|
شادی ,فلسفه ,معناداری ,هدفمندی ,happiness ,philosophy ,meaningfulness ,goal-directedness
|
آدرس
|
استادیار دانشگاه معارف قرآن و عترت اصفهان., ایران
|
پست الکترونیکی
|
mohammadyaghoobian@yahoo.com
|
|
|
|
|