نسبت وجود و شیییت در دیدگاه ابن‏سینا و نیثن سمن

بررسی نسبت میان دو مفهوم اساسی وجود و شیییت (یا موجود و شی‏ ) از مسایل مهم نظام‏های متافیزیکی به‏شمار می‏آید. نسبتی که فیلسوف با اتخاذ مبانی خاص برای این دو مفهوم در نظر می‏گیرد، بر صورت‏بندی اشیای عالم و وضعیت متافیزیکی معدومات موثر است. در این مقاله دو نظریه ابن‏سینا و نیثن سمن درباره نسبت وجود و شیییت ارایه شده و ازآنجاکه دیدگاه ابن‏سینا واکنشی به دیدگاه متکلمان اسلامی نیز به‏شمار می‏آید، اشاره‏ای مختصر به دیدگاه متکلمان می‏شود. متکلمان مسلمان قرن‏ها پیش و سمن در قرن حاضر با مبانی و انگیزه‏های متفاوت، هر دو معتقدند که نسبت وجود و اشیا، نسبت اعم و اخص مطلق است؛ درحالی‏که ابن‏سینا آشکارا بر مساوقت نسبت وجود و اشیا تاکید دارد. هدف این مقاله آن است که با نظر به چارچوب نظری بحث، از نسبت وجود و شیییت در فلسفه تحلیلی معاصر گامی برای فهم بهتر دیدگاه ابن‏سینا برداشته شود. به صورت خاص‏تر در پی آنیم که پس از مقایسه وجوه تشابه و تفاوت نظریه هر دو فیلسوف، روشن سازیم که دیدگاه ابن‏سینا در چه جایگاهی قرار می‏گیرد. به‏منزله هدف فرعی مقاله، به یکی از مهم‏ترین لوازم بحث (بررسی نسبت وجود و شیییت)، یعنی جایگاه متافیزیکی معدومات و راه‏حل‏های متفاوت دو فیلسوف برای خبر دادن از معدومات اشاراتی خواهد شد.