نفس‏شناسی ملّاصدرا و پژوهش‏های انسان‏شناسی معاصر

بی‏اغراق می‏توان گفت که علم‏النفس ملّاصدرا با توجه به نظام و قواعد منسجمی که در این بحث ارایه می‏دهد در راس همه مباحث نفس‏شناسی در میان مکاتب مختلف فلسفه اسلامی قرار دارد. مباحث نفس‏شناسی ملّاصدرا از سه منظر قابل بررسی است: اول بحث‏های روش‏شناختی در این مسیله؛ دوم اصولی که در این مبحث ارایه داده است، و سوم به‏کارگیری لوازم این اصول در تدوین حکمت عملی و علوم روان‏شناختی. محتوای منسجم نفس‏شناسی ملّاصدرا و اصولی که ارایه می‏دهد، می‏تواند به‏منزله نظریه‏ای رقیب برای نظریاتی که بر مبنای مادی‏گرایی در عصر ما شکل گرفته‏اند، تلقی شود. مقایسه و تبیین برتری و کارآمدی نفس‏شناسی صدرایی در مقایسه با بسیاری از انسان‏شناسی‏های معاصر از این سه منظر، هدف اصلی این مقاله است. دسترسی به شناختی جامع و کل‏نگر درباره انسان و امکان بحث منطقی پیرامون حقوق مشترک بشری، ثمره بحث اول، گذر از اندیشه‏هایی همچون نهیلیسم، فردمحوری و بحران هویت، نتیجه بحث دوم، و امکان طراحی نظامی عملی و کاربردی در حوزه تعلیم و تربیت براساس نفس‏شناسی، ثمره بحث سوم خواهد بود.