تحلیل انتقادی نظریه تداخل وجودی خداوند و مخلوقات

یکی از نظریات نو در حل مشکل تبیین رابطه حق و خلق، نظریه تداخل وجودی استاد غلامرضا فیاضی است. پیچیدگى بحث از اینجا آغاز مى‌شود که با فرض عدم تناهی خداوند، جایی برای حضور مخلوقات در طول یا عرض وجود واجب تعالى باقی نمی‌ماند. حل این مشکل کار آسانى نیست. نظریه استاد فیاضى ادعا دارد تا زمانی که تداخل وجودى امکان و بلکه وقوع دارد، نمی‌توان از عدم تناهی وجود واجب سندی برای وحدت شخصی وجود تامین کرد. در این مقاله با ذکر پیش‌فرض‌های فلسفی ایشان و بیان نظریه تداخل وجودی خداوند و مخلوقات، ملاحظات و نقدهایی در حوزه تصویر رابطه واجب و ممکن و چگونگی فعل واجب تعالی در ممکنات، ارائه می‌شود. با بررسی ادعاى مطرح‌شده در نظریه، آشکار مى‌شود که تداخل وجود هم در تصویر دو موجود متشخص در موطن وجودی واحد و نیز در تصویر تداخل به ‌عنوان صفت فعل الهی دارای ابهام است. از سوی دیگر در ادعاى بستر‌سازى برای ابطال وحدت شخصی وجود ناکام مانده است