تحلیلی بر واقع‌‌گرایی دینی از منظر علامه مصباح یزدی

واقع‌گرایی دینی، بی‌تردید یکی از مهم‌ترین و بنیادی‌ترین موضوعات مورد بررسی در عرصه الهیات و فلسفه دین معاصر است. آیا حقایق دینی در عالم وجودی عینی و مستقل از آدمیان و اذهان آنان دارند؟ آیا این حقایق آن‌گونه که هستند و بدون دخالت اذهان آدمیان در این شناخت، قابل شناخت از جانب ما به ‌عنوان فاعل‌های شناسا هستند؟ در صورت قابل شناخت بودن، آیا این معارف قابل انتقال به دیگران می‌باشند؟ هدف از این نوشتار، پاسخ دادن با این پرسش‌ها از دیدگاه مرحوم علامه مصباح یزدی است. روش تحقیق در این نوشتار، کتابخانه‌ای و اسنادی و در ادامه تحلیل محتوایی است. علامه مصباح یزدی، برای حقایق دینی وجود عینی و مستقل قائل است و آنان را وابسته به اذهان و ساخته و پرداخته آنان نمی‌داند. همچنین آن حقایق را قابل شناخت می‌داند و با تقریری خاص از واقع‌گرایی معرفت‌شناختی (واقع‌گرایی تقربی) امکان انتقال آگاهی از حقایق دینی را نیز می‌پذیرد.