تمایز میان نظریه تکامل به‌عنوان نظریه‌ای علمی و طبیعت‌گرایی تکاملی به‌عنوان رویکردی فلسفی

از منظر طبیعت‌گرایی تکاملی، شواهد تکامل، جهان بدون طراحی را نمایان می‌کنند و نظریه تکامل باور به وجود هویات و علل فراطبیعی را طرد می‌کند. اما به نظر می‌رسد باید میان نظریه تکامل به‌عنوان نظریه‌ای علمی و «طبیعت‌گرایی تکاملی» به‌عنوان دیدگاهی فلسفی تمایز بگذاریم. طبیعت‌گرایانی همچون داوکینز ادعا می‌کنند که «شواهد تکامل، یک جهان بدون طراحی را نمایان می‌کند»؛ اما تنها با پیش‎فرض گرفتن طبیعت‌گرایی هستی‌شناختی است که می‌توان چنین نتیجه‌ای از نظریه تکامل گرفت. البته با پذیرش طبیعت‌گرایی هستی‌شناختی نیازی به نظریه تکامل نیست تا جهان بدون طراحی به ما ثابت شود. طبیعت‌گرایی هستی‌شناختی با هر چیز دیگری هم جمع شود، این نتیجه را خواهد داشت. در این مقاله نشان خواهیم داد استدلال‌ طبیعت‌گرایان نمی‌تواند نشان دهد که هویات و علل فراطبیعی وجود ندارند و ازاین‌رو طبیعت‌گرایان نمی‌توانند امکان ورود چنین هویات و عللی را به تبیین‌های در خصوص ویژگی‌های جهان طبیعی، رد کنند؛ مگر اینکه به نحو پیشینی و براساس یک رویکرد فلسفی اجازه ورود چنین هویاتی را ندهند.