بررسی اصول یگانه انگاری بی قانون دانلد دیویدسن

یگانه‌انگاری بی‌قانون دیویدسن، یکی از تبیین‌های فیزیکالیستی از ذهن، ویژگی‌ها و حالات ذهنی است. این دیدگاه، تمامی رویدادها را به لحاظ وجودی، رویدادی فیزیکی می‌داند که دارای توصیف‌های فیزیکی و ذهنی‌اند؛ با این حال، حالات ذهنی به حالات فیزیکی تحویل برده نمی‌شود. از آنجا که حالات ذهنی، واجد ویژگی‌های فیزیکی‌اند، با حالات فیزیکی، رابطه‌ای علّی دارند، اما این رابطه، در خصوص حالات ذهنی التفاتی، قانونمند نیست. رابطه حالات ذهنی و فیزیکی، بر اساس نظریه وقوع تبعی تبیین می‌شود. در این مقاله، ابتدا اصول یگانه‌انگاری بی‌قانون، مانند تعامل علّی، قانونمندی علّیت، قانونمندنبودن امور ذهنی و وقوع تبعی را تبیین می‌کنیم و سپس با طرح اشکالاتی مانند لزوم صادق‌بودن واقعی قوانین، ممکن‌نبودن تعین چندجانبه معلول‌های علل فیزیکی و ذهنی، کفایت نظمی قانونمند در تبیین رابطه پدیده‌ها، تبیین علیت بر اساس شرطی‌های خلاف واقع و ناسازگاری نبود قوانین رابطی که دو حوزه فیزیکی و ذهنی را به یکدیگر مرتبط کند، نظریه وقوع تبعی و ... را بررسی و نقد می‌کنیم.