کارکرد معرفتی اقناع و تخییل از دیدگاه فارابی

تخیل و اقناع از دیدگاه فارابی در دو بعد تصوری و تصدیقی اهمیت فراوانی دارد. این مسئله در کنار تصریح وی به برتری حد تام و یقین نیازمند تبیین است. از نگاه وی، بیشتر مردم به مرحله ادراک عقلی نمی‌رسند. مقصود فارابی از تخییل این است که حقیقت واحد و ثابتی به میزان توان ادراکی افراد ممثل شود. اقناع هم نوعی ظن است که احتمال عناد و خلاف در آن می‌رود. با استفاده از اقناع و تخییل، می‌توان حقایق تصوری و تصدیقی معقول را به تناسب طاقت و درک افراد تنزل داد و بدین‌ترتیب از ضرورت معرفت تخییلی و اقناعی سخن گفت. این منافع در صورتی است که تخییل تابع تصور حقیقی و اقناع تابع یقین باشد. بنابراین، می‌توان اقناع و تخییل را از دیدگاه فارابی منابع معرفتی مهمی دانست.

The Epistemic Function of Imagination and Persuasion in Farabi's View

In Farabi's view, imagination and persuasion is of great importance in two conceptual and assertive dimensions. This issue along with his assertion of superiority of absolute limit and certainty should be explained. In his view, most people do not achieve the state of intellectual cognition. By imagination Farabi means that a single and subsistent reality becomes analogue according to individuals' cognitive abilities. Persuasion is a kind of belief which is possibly subject to contradiction and opposition. Using imagination and persuasion, we can reduce rational conceptual and assertive realities corresponding to individuals' cognition and capacity and thus speak of the necessity of conceptual and assertive knowledge.  These advantages will come true if imagination depends on a real concept and persuasion depends on certainty. Therefore, persuasion and imagination can be regarded as important epistemic sources in Farabi's view.The Epistemic Function of Imagination and Persuasion in Farabi's View[1]Fattaneh Tavanapanah[2]Nadia Maftooni[3][1] . adapted from a dissertation[2] . MA of Islamic philosophy and theology, Tehran University[3] . associate professor of department of Islamic philosophy and theology, Tehran University