بخت معرفتی و معرفت ‌شناسی ضد بخت از منظر دانکن پریچارد

بخت معرفتی برای توصیف مواقعی به کار می‌رود که فرد باور صادقی داشته باشد، اما باور او به طور اتفاقی صادق باشد. تا پیش از گتیه، اعتقاد بر این بود که عنصر توجیه برای داشتن معرفت کافی است، اما او نشان داد که می‌توان باور صادق موجهی داشت که چون صدق آن به دلیل دخالت بخت بوده، مصداق معرفت نباشد. دانکن پریچارد، فیلسوف تحلیلی معاصر، اخیراً به شکل مبسوط و مدون به تحلیل بخت معرفتی پرداخته است. در مقایسه با دیگر تبیین‌ها (از جمله تصادف و عدم کنترل)، او تبیین وجهی را در تحلیل‌های خود ترجیح داده که مبتنی بر دو اصل جهان‌های ممکن و اصل اهمیت است. بخت معرفتی «تاملی» و «راستین» دو قسم بخت ناسازگار با معرفت هستند که پریچارد به آنها می‌پردازد؛ دغدغه اصلی او قسم دوم است. پریچارد در تلاش است تا یک نوع معرفت‌شناسی ضد بخت ارائه کند که از اشکالات گتیه و مانند آن در امان بماند. در نهایت، او معرفت‌شناسی فضیلت ضد بخت را پیشنهاد می‌کند، که بر دو اصل مصونیت و قوای شناختی استوار است. در این مقاله، پس از توصیف و تحلیل تبیین وجهی و توضیح نظریه معرفتی ضد بخت پریچارد، به ارزیابی دیدگاه وی خواهیم پرداخت. علاوه بر نقدهایی که بر اصل مصونیت و دیگر مولفه‌های دیدگاه وی وارد شده، ابهام در مفهوم جهان‌های ممکن و دیگر عناصر نظریه معرفتی او موجب می‌شود دیدگاهش در وضعیت ممتازی قرار نداشته باشد.

epistemic luck and anti-luck epistemologyin the view of duncan pritchard

the problem of epistemic luck arises when a person has a true belief that is only true by luck. before gettier, it was believed that the element of justification would be sufficient for knowledge; but he showed that it is possible to have a justified true belief that is not anexample of knowledge because of the intrusion of luck. duncan pritchard has examined epistemic luck in an extensive and detailed manner. he offers a modal account of luck based on two elements: a possible-worlds analysis of counterfactual conditions and a significance condition for the factors that make the truth of the belief lucky. pritchard argues for thesuperiority of this account to those that focus on whether the truth of the belief is “accidental” and on whether the believer has sufficient control over the belief. epistemic luck may be “reflective” or “veritic”. both undermine knowledge claims, although pritchardgives the central role to veritic luck in his anti-luck epistemology, which is based on two elements: a safety principle and a condition to ensure that the cognitive faculties of the agent are not impaired. in this article, we will describe, analyze, and subsequently, evaluate theviewpoint of pritchard. in addition to the critiques offered by others, ambiguities in his counterfactual account of luck and other components of his theory detract from his theory.