فلسفه از نظر ویتگنشتاین متاخر

این مقاله به بررسی دیدگاه ویتگنشتاین دوم درباره فلسفه می پردازد . نگاه او به فلسفه تفاوتی بنیادین با دیدگاه های غالب فیلسوفان دارد . فلسفه نزد او نه حل مسائل به روش جدید ،‌ بلکه بازخوانی دوباره اصل مسائل فلسفی است . برای رسیدن به این هدف گزاره های گرامری مطرح می شود که وظیفه ی آن بررسی کاربردهای واژه ها و نشان دادن استعمالات نابجای آنهاست . بازی های زبانی از ابداعات دیگر اوست که نقش مهمی در نشان دان تنوع حوزه های مختلف زبانی به عهده دارد ،‌ بازی هایی که شباهت آنها خانوادگی است و همه به نوعی قاعده مندند . ویتگنشتاین بازی های زبانی مختلف را به صورت اموری بدیهی می پذیرد و صرفا آنها را توصیف می کند . از این رویکرد به طبیعت گرایی ویتگنشتاین تعبیر شده است . زبان صورت زندگی است و قابل تفکیک از سایر فعالیتهای انسان نیست . ویتگنشتاین زبان را نهادی انسانی می داند ؛ یعنی زبان مجموعه ای از فعالیتهای خود -ارجاع و جمعی است . بررسی خصوصیات زبانو بازی ما را به شناخت دقیقتری از بازی ها از یکدیگر و در نهایت ،‌ ایضاح مشکلات فلسفی به کار می گیرد . انتهای مقاله به مقایسه ای میان تراکتاتوس و تحقیقات فلسفی می پردازد و نشان می دهد که چگونه رای ویتگنشتاین درباره گزاره های فلسفی،‌از تراکتاتوس تا تحقیقات فلسفی دچار تحول شده است .