دلالت شناسی ضمایر اشاره ای مرکّب

دلالت‌شناسی ضمایر اشاره‌‌ای مرکّب یکی از مباحث مهم در فلسفۀ زبان است. سه مسئلۀ اساسی در این حوزه را می‌توان این گونه بیان کرد: 1) آیا این ضمایر دالّ محض هستند و یا عباراتی مسوّر؟ 2) آیا در ضمیر مرکّب «آن ب» عبارت «ب» در تعیین مدلول و موفقیت‌‌‌آمیز‌ بودن اِرجاع ضمیر نقشی دارد؟ و 3) سهم عبارت «ب» در گزاره‌‌ای که بیان می‌شود، چیست؟ در پاسخ به پرسش اول، باید گفت که ضمایر اشاره‌‌ای مرکّب، دالّ محض هستند. در پاسخ به پرسش دوم از این نظر دفاع می‌شود که عبارت «ب» در ارجاع موفقیت‌‌‌آمیز ضمیر به مدلول خود نقش دارد. به عبارت دیگر‌‌، اگر به فردی اشاره کنیم و بگوییم «آن ب» برای آن‌ که این ضمیر به‌طور موفقیت‌‌‌آمیز به آن فرد دلالت کند لازم است که فرد صفت «ب» را دارا باشد‌‌، در غیر‌ این صورت، ضمیر به هیچ چیز ی دلالت نخواهد کرد و در پاسخ به پرسش سوم، می‌توان گفت که عبارت «ب» سهمی در گزاره‌‌ای که بیان می‌شود، نخواهد داشت و بخشی از خبری که دربارۀ شیْ‏ء مورد اشاره می‌دهد نیست.

Semantics of Complex Demonstratives Semantics of Complex Demonstratives

The semantics of complex demonstratives is one of the most important and controversial topics in philosophy of language which has never been ceased to attract philosophers’ interest and attention. In this article, we will examine the most fundamental problems regarding complex demonstratives including the question of whether complex demonstratives are rigid designators and directly referential or rather, are quantified expressions. We will also examine the question that in a demonstrative like “That F”, does F play any role in a successful designation of the demonstrative. The last question is whether F has any share in the proposition of the content of the sentence in which the complex demonstrative has been used. Our answer to the first question is that complex demonstratives are directly referential and rigid designators. In response to the second question we will defend the idea that having the property F is a necessary condition for the referent if the complex demonstrative is to successfully refer to it, otherwise it won’t refer to anything. Lastly, our answer to the third question is that F has no share in the proposition or the content of the sentence.