بدن‌مندی سوژه در میانۀ هستی‌شناسی و اخلاق: واکاوی پدیدارشناسانه بَدن در اندیشۀ هایدگر و لویناس

هایدگر در هستی و زمان به بحث از بدن‌مندی «دازاین» نپرداخته است و آن‌‌ را به مجالی دیگر موکول کرده است، یعنی در درس‌‌گفتارهای زولیکون (1969۔1959م) که برای پزشکان و روان‌شناسان سوئیسی ارائه شده‌‌اند. او این واقعیت بنیادین که بدن‌‌مندیِ دازاین گشایشی به روی جهان است، اگزیستانس او فرای بدن فیزیکی اوست و می‌‌تواند جهان را در افق بدن‌‌مندی‌‌اش تفسیر نماید را با عنوان «بدن‌‌بخشی پیش‌‌رونده» معرفی می‌‌کند. در طرف مقابل، لویناس با رویکرد اخلاقی خاص خود به نقدِ دازاین هایدگری می‌‌پردازد: دازاین هایدگری آن‌‌جوری که باید انضمامی و «از گوشت و خون» دیگر آدمیان نیست! لویناس بر این عقیده پافشاری می‌‌کند که مواجهۀ چهره به چهره سوژه با دیگری در مقام شرط امکان اخلاق ذیل واقعیتِ بدن‌‌مندانه می‌‌گنجد. حکمت نوین بدن در بستر برقراری رابطۀ اخلاقی من با دیگری و گشودگی من دربرابر طلب و نیازهای او شکل می‌‌گیرد. در این مقاله، ضمن واکاوی پدیده بدن‌‌مندی سوژه در پدیدارشناسی‌‌های متفاوت این دو فیلسوف به مداقّه درباب نقد لویناس، یعنی «از گوشت و خون» نبودن دازاین هایدگری پرداخته خواهد شد.

The Subject’s Embodiment In The Midst of Ontology And Ethics: A Phenomenological Survey of The Body In Martin Heidegger And Emmanuel Levinas’ Thoughts

Received: 01/02/2018       |       Accepted: 09/04/2019 In his Being and Time, Heidegger does not illustrate Dasein’s embodiment but he postpones his illustration for some time in the future, namely in his Zollikon Seminars (19591969). In the seminars, Heidegger provides his clearest elucidation for this primordial fact that Dasein’s embodiment is openness to the world; Dasein’s existence extends beyond and over its physical body thereby construing and analysing the world from an existential standpoint. He puts forward the title “bodying forth” for this primordial fact. Dissimilarly, Levinas, by adopting his peculiar ethical approach, criticises the Heideggerian Dasein: Heideggerian Dasein is sufficiently not human (i.e. “from fleshandblood”). Levinas lays stress upon the fact that the subject’s facetoface encounter with the Other can be taken from the perspective of embodied reality. A novel wisdom of the body will be constituted in the context of the I’s ethical relationship with the Other and the I’s widely open receptivity to fulfilling the Other’s demands and needs. In this paper, having made an investigation into the subject’s embodiment in both philosophers’ different phenomenologies, a serious scrutiny will be given to the Levinasian critique of Dasein as it is insufficiently constituted “from fleshandblood 🞕 Rikhtegaran, M., & Sayadmansour, A. (2019). The Subject’s Embodiment In The Midst of Ontology And Ethics: A Phenomenological Survey of The Body In Martin Heidegger And Emmanuel Levinas’ Thoughts. The Journal of Philosophical Theological Research, 21(79), 71۔96. https://doi.org/10.22091/jptrpfk.2019.2889.1825