نظریه بنیان گرایی معرفت

بنیان گرایی یکی از نظریه های معرفت شناختی درباره ماهیت توجیه و معرفت است که معرفت را دارای ساختاری دولایه می داند : لایه ای از معرفت و توجیه ، غیر استنتاجی یا بنیادین است و لایه ای دیگر ، استنتاجی و غیر بنیادین است که درنهایت از معرفت یا توجیه بنیادین استنتاج می شوند . این نظریه از کهن ترین نظریه های معرفت شناختی است که حامیان برجسته ای همچون ارسطو ، دکارت ، راسل، لوئیس ، و چیزم از میان فیلسوفان کلاسیک و معاصر داشته است . بنیان گرایی قرائت های متعددی دارد که اختلاف آنها عمدتاً از دو چیز سرچشمه می گیرد : 1) چگونگی تبیین ماهیت توجیه و معرفت غیر استنتاجی و بنیادین ؛ 2) چگونگی انتقال معرفت و توجیه بنیادین به باورهای غیر بنیادین و استنتاجی؛ نظریه بنیان گرایی معرفت به ویژه نوع خطاناپذیر آن با نقدهای گوناگونی از سوی حامیان نظریه های رقبیب مانند نظریه ی هماهنگی و اعتماد گرایی روبه رو شده است .