تاثیر گروه‌درمانی امیدمحور، مبتنی بر نظریه امید اسنایدر بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان

پیش زمینه و هدف: بیماری سرطان ازجمله اختلالات مزمنی است که به شدت روی سلامت و درنتیجه کیفیت زندگی افراد تاثیرگذار است. بیماران مبتلا به سرطان استقلال و توانایی خود را برای شرکت موثر در خانواده و اجتماع ازدست داده و احساس فقدان شایستگی و عدم اطمینان می کنند. این مطالعه، باهدف بررسی تاثیر گروه درمانی امید محور مبتنی بر نظریه امید اسنایدر، بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه در سال 95-1394 انجام گردید.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده است که بر روی 40 بیمار مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام خمینی ارومیه انجام شد. بیماران به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه 20 نفری مداخله و کنترل تقسیم شدند. مشارکت کنندگان گروه مداخله به مدت 8 جلسه، هر هفته 1 جلسه تحت آموزش گروهی بر مبنای نظریه امید اسنایدر قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های جمعیت شناختی، امید اسنایدر و کیفیت زندگی مخصوص بیماران مبتلا به سرطان qlqc30 بود. داده ها از طریق نرم افزار spss و آزمون های کای دو، تی مستقل و تی زوجی تحلیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که گروه درمانی امید محور، باعث افزایش میانگین نمره های حیطه عملکردی و حیطه کیفیت زندگی در بیماران گروه مداخله شده است (05/0>p). ولی در حیطه علائم تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0