ارتباط بین خودکارآمدی و شاخص‌های وضعیت‌‌ بالینی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه

پیش زمینه و هدف: با توجه به شیوع روزافزون بیماری های مزمن ازجمله بیماری مزمن انسدادی ریه و تشدید وضعیت بالینی این بیماران و نقش عوامل متعدد در خودکارآمدی این بیماران، این پژوهش باهدف تعیین ارتباط بین خودکارآمدی و شاخص های وضعیت بالینی بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه انجام شده است.مواد و روش کار: این مطالعه ی توصیفی مقطعی در اسفند 1392 تا مرداد 1393 به روی 81 بیمار مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه مراجعه کننده به کلینیک ریه در شهر اهواز، که به صورت در دسترس انتخاب شده بودند انجام شد. خودکارآمدی بیماران با استفاده از پرسشنامه ی اختصاصی خودکارآمدی بیماران مزمن انسدادی ریه، تحمل فعالیت از طریق تست 6 دقیقه پیاده روی، تنگی نفس با استفاده از مقیاس بورگ و شدت خستگی با استفاده از مقیاس fss موردبررسی قرار گرفت. در پایان از آمار توصیفی و استنباطی در محیط نرم افزار spss نسخه 19 جهت تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: ارتباط معنی داری بین خودکارآمدی و میزان تحمل فعالیت در بیماران وجود نداشت (09/0=p)، درحالی که بین سطح خودکارآمدی و میزان تنگی نفس بیماران (003/0=p) و همچنین بین خودکارآمدی و میزان خستگی بیماران (03/0=p) همبستگی منفی معنی دار وجود داشت.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش با شناسایی عوامل مرتبط با خودکارآمدی بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه می تواند مراقبین را به ارائه ی برنامه های موثر در ارتقا وضعیت بالینی و درنتیجه بهبود استقلال این بیماران ترغیب کند.