بررسی و مقایسه تاثیر دو روش آموزش برنامه خود توانمندسازی بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی مراجعه‌کننده به درمانگاه دیابت دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

پیش زمینه و هدف: دیابت یکی از بیماریهای مزمن شایع با عوارض فراوان یکی از چالشهای جدی برای سیستم سلامت میباشد که کیفیت زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار میدهد. آموزش به بیماران یکی از قدیمیترین و بهترین راههای کنترل این عوارض میباشد. روشهای آموزشی سنتی و نوین، نتایج مختلفی را بر کیفیت زندگی این بیماران نشان دادهاند که قابل تامل است. مطالعه حاضر باهدف مقایسه تاثیر آموزش برنامه خودتوانمندسازی از طریق بسته آموزشی و کارگاه آموزشی بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی درمانگاه دیابت دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 1392 انجام گرفته است.مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون میباشد که بر روی 40 نفر از بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام گرفته است. نمونه های موردپژوهش به طور تصادفی در یکی از گروه های کارگاه آموزشی و بسته آموزش قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها از یک ابزار دوقسمتی استفاده شد که شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دیابتی بود. دادهها پس از جمعآوری و کدگذاری در نرم افزار آماریspss(ver16) با استفاده از آزمون های آماری کای دو، یو من ویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی نمونه های موردپژوهش در گروه مداخله با کارگاه آموزشی قبل و بعد از آموزش به ترتیب 40.25±7.69, 46.00±7.56 و در گروه مداخله با بسته آموزشی 48.5±5.56 39.9±9.00, بود. یافتههای پژوهش تفاوت معنیداری را ازلحاظ آماری در نمرات کیفیت زندگی مابین دو گروه موردنظر قبل و بعد از اجرای مداخله نشان نداد (0/570=p). ولی تفاوت معنیداری قبل و بعد از اجرای مداخله (درونگروهی) در هرکدام از گروهها در نمرات کیفیت زندگی پیدا شد (0/0001>p).بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که روش غیرمستقیم آموزشی مثل استفاده از بسته های آموزشی بهاندازه روش مستقیم آموزشی مثل کارگاه آموزشی در افزایش نمره کیفیت زندگی و بهبود آن در بیماران مفید و موثر است و در مواردی که امکان برگزاری کارگاه های آموزشی برای بیماران مبتلا به دیابت وجود ندارد به عنوان یک روش آموزشی موثر و کارآمد برای بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی مورداستفاده قرار گیرد.