بررسی تاثیر بازاندیشی در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن در سال 92

پیش زمینه و هدف: باز اندیشی از شیوه های بنیادی آموزش است که در ارتقاء سطح آگاهی و مهارت در موقعیت های بالینی موثر شناخته شده است. شواهد حاکی از آن است که یادگیری مستلزم بکارگیری روش هایی است که فرد را ملزم به فعالیت نماید و مشارکت فراگیر در فرایند آموزش از راهبردهای یادگیری فعال است. هدف از انجام این پژوهش تاثیر باز اندیشی در حیطه فردی، زمانی، مکانی و سازمانی آموزش بالینی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد واحد تنکابن بود. بازاندیشی از شیوه های آموزش فعال محسوب شده و با فعالیت فرد جهت ارتقاء توانمندی و شایستگی حرفه ای همراه است. این روش منجر به ارتقاء توانمندی و شایستگی حرفه ای می شود. مواد و روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی یک گروهی پس آزمون بود. جامعه مورد مطالعه، 47 نفر از دانشجویان پرستاری سال آخر به روش سرشماری بودند. از دانشجویان خواسته شد که بر عملکردخود در بخش های بالینی به مدت چهار هفته بازاندیشی کنند. به دانشجویان برای بازاندیشی راهنمایی شد و از آنان خواسته شد باز اندیشی در مراقبت بالینی را در ژورنال های شخصی بنویسند. داده ها توسط پرسشنامه پژوهشگر ساخته جمع آوری شده و با استفاده از ویرایش شانزدهم نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت یافته ها: اکثریت دانشجویان (2/70%) معتقد بودند که بازاندیشی در افزایش حس توانمندی و اعتماد به نفس آن ها موثر بوده است. در بررسی نظرات دانشجویان بین بعد زمان و معدل و همچنین بین ابعاد شخصی و سازمانی و علاقه مندی به پرستاری به ترتیب ارتباط آماری معناداری وجود داشت (0.05>p ) و بیشترین امتیاز مربوط به حیطه فردی بود (2.3 ± 14.8) بحث و نتیجه گیری: باز اندیشی تفکر دانشجویان پرستاری را قوی نموده و باعث بهبودی توانمندی و اعتماد به نفس می گردد لذا استفاده از این روش در آموزش بالینی دانشجویان رشته پرستاری توصیه می شود.

EFFECTIVENESS OF REFLECTION IN CLINICAL EDUCATION BASED ON NURSING STUDENTS ,PERSPECTIVE IN ISLAMIC AZAD UNIVERSITY-TONEKABON IN 2013.

Effectiveness of reflection in clinical Education Based on Nursing students ,perspective in Islamic azad universityTonekabon in 2013. Sedaghati M [1] * ,Ezadi A [2] Received: 17 Feb , 2014 Accepted: 22 Apr , 2014 Abstract Background aims: Reflection is a basic method in education that affected on the promotion of knowledge and skill in clinical status. It was shown that learning needs using methods which lead to studentrsquo s personal active participation in learning process. Reflection is one of the active education methods. This methods lead to the promotion of the ability and professional competence. Materials Methods: This is a quasiexperimental study with one group, posttest design. The sle consisted of 47 nursing student recruited by census. In this study, the students were asked to reflect on their performance in clinical setting for four consecutive weeks. A guideline for reflective thinking was given to the students, and they were asked to write their reflections about clinical care in personal journals. The data were collected by a selfconstructed questionnaire, and they were analyzed by using spss (v16). Results: Most of the students (70/2%) believed that reflection has influenced their sense of ability and selfesteem. There was significant relationship between the studentrsquo s perspectives in time domain and academic achievement (p<001). There was also significant relationship between personal, organizational domains and interest in nursing respectively (p<0/02,p<004). Personal domain of reflection was the most prominent subscale from the students, perspective (14/8plusmn 2/3). Conclusion : Reflection empowers nursing studentrsquo s thinking, and it improves their ability and selfesteem. Employing this method in nursing clinical education is recommended.