مطالعه دیدگاه و تجربه بالینی کادر درمانی شهرستان خوی نسبت به بسترهای لازم حضور همراه در زمان احیاء

پیش زمینه و هدف: اعضای مراقبین بهداشتی و درمانی بی وقفه درحال تلاش و کوشش به منظور ارائه مراقبت های کل نگر استاندارد با حداکثر کارآیی همگام با پیشرفت علوم و فنّاوری، تغییر در سبک زندگی و افزایش هزینه های درمانی به بیماران و اعضای خانواده آنان می باشند. در این راستا اعضاء خانواده نقش مهمی در سلامت و تندرستی بیماران داشته و شرکت آن ها در برنامه مراقبتی یک جزء لاینفک در فرآیند بهبودی محسوب می شود. برای اکثریت افراد جامعه، اتاق احیا آخرین فرصت برای دیدن، صحبت کردن و تماس با عزیز خود می باشد. محروم کردن خانواده از دیدن بیمار خود در مراحل آخر زندگی و در شرایط حیاتی برخلاف فلسفه پرستاری است، لذا با توجه به اهمیت موضوع و بررسی وضعیت موجود، مطالعه ای با هدف بررسی دیدگاه و تجربه بالینی کادر درمانی شهرستان خوی نسبت به بسترهای لازم حضور همراه در زمان احیاء سال 92-1391 انجام شد. مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی و تحلیلی است که به منظور بررسی دیدگاه و تجربه بالینی136 نفر کادر درمانی نسبت به حضور همراه در عملیات احیاء در بیمارستان های دولتی شهرستان خوی صورت گرفت. پژوهشگر از طریق پرسشنامه خودساخته و از بین کادر درمانی با سابقه6 ماه را به طور اتفاقی از میان بخش ها و شیفت های مختلف انتخاب نموده است. پس از گردآوری داده های مربوط به حضور اعضای خانواده در عملیات احیاء، از آزمون های توصیفی و استنباطی توسط نسخه 16 نرم افزار spss استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه 45/3 درصد شرکت کنندگان با فراهم کردن شرایط برای حضور فردی از اعضاء خانواده بیمار در عملیات احیاء مخالف و 44/7 درصد موافق بوده اند. از دیدگاه کادر درمانی در ارتباط با منافع حضور همراه،60 درصد موافق پیشگیری از توسعه باورهای اشتباه و تصورات غلط در مورد فرآیند احیاء و کمترین آن با 33/1 درصد مربوط به افزایش سطح دانش اعضا خانواده بیمار از عملکرد اعضای تیم احیاء می باشد. همچنین نتایج نشان داد که بین سه گروه کادر درمانی پرستاران، پزشکان و متخصصین و تکنیسین های بیهوشی اختلاف معنی دار (0/007= p ) آماری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد، اکثریت کادر درمانی هر دو بیمارستان دولتی شهرستان خوی موافق به داشتن کارکنان درمانی آموزش دیده و مجرب آشنا به مهارت های ارتباطی در طول احیاء بوده و تصمیم گیری در مورد اجازه حضور همراه سلیقه ای بوده چراکه فقط در حدود 5/3 درصد کادر درمانی هر دو بیمارستان از وجود دستورالعمل مکتوب در خصوص اجازه حضور همراه اطلاع داشتند.

STUDY ATTITUDES AND CLINICAL EXPERIENCES OF KHOY HOSPITALS MEDICAL STAFF ABOUT NECESSARY BACKGROUND FAMILY PRESENCE DURING RESUSCITATION

Study attitudes and clinical experiences of khoy hospitals medical staff about necessary background family presence during resuscitation Nafei AR [1] , Sakhai SH * [2] , Motaarefi H [3] Received: 4 Feb, 2015 Accepted: 10 May, 2015 Abstract: Background Aims: Members of the health care providers continuously are trying to provide holistic care standards with maximum efficiency to their patients and family members. In this context, the family plays an important role in health care plan for the patients. Their participation in the program is an integral part of the healing process. For the majority of the population, resuscitation room is the last chance to see, talk and touch their loved family members. Prohibiting the families to visit patients in their final stages of life and in critical condition is contrary to the philosophy of nursing. According to CPR, the need for effective care is necessary not only for patients but also for their anxious relatives. Materials Methods: A descriptive and analytical study was used to explore the attitudes of 136 medical staff of public hospitals at Khoy city towards family presence during resuscitation. By using a self administered structured questionnaire, health care providers with 6 months experience in clinical wards were participated in the study. After the data were collected in connection with family presence during resuscitation, descriptive and inferential analysis had been done by SPSS16software . Results : In this study, 45/3% of participants disagreed with the presence of family members during CPR, while 44/7% of them agreed. Concerning the benefits of family presence during resuscitation, 60% agreed to prevent misinterpretation of the family presence in resuscitation activities, and (33/1%) agreed with enhancing knowledge about resuscitation team performance. Also the results revealed that there is a statistically significant difference (P=0/007) between the three groups of medical staff nurses, physicians and anesthesiologists. Conclusion : The results of this study showed the majority of medical staff of both public hospitals in Khoy city, agreed to have trained and qualified medical personnel communication skills during the resuscitation. About three fifths of the hospital's medical staffs were aware of the existence of written policies on family presence . Key words: Cardiopulmonary resuscitation, medical staff, family presence, family member Address: Khoy, Valiasr Avenue, Nursing and Environmental Health School Tel: (+98)4436255777 Email: shahriarsakhai@yahoo.com [1] MSc instructor, faculty of Nursing, Urmia University of Medical Sciences, Urmia, Iran [2] MSc, instructor faculty of Nursing, Urmia University of Medical Sciences, Urmia, Iran (Corresponding Author) [3] MSc instructor, faculty of Nursing, Urmia University of Medical Sciences, Urmia, Iran