بررسی ارتباط عوامل نوزادی و اقدامات درمانی بر مرگ نوزادان بستری بخش مراقبت‌های ویژه نو زادان مرکز آموزشی- درمانی شهید مطهری ارومیه: مطالعه مورد- شاهدی

چکیدهپیش زمینه و هدف: نوزاد یک موجود آسیب پذیر است که مرگ آن تحت تاثیر عوامل دوران جنینی، حین زایمان و پس از آن قرار دارد. اولین قدم در کاهش مرگ و میر شناسایی علل آن می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط عوامل خطر نوزادی و اقدامات درمانی موثر با مرگ نوزادان طراحی و اجرا گردید .مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه مورد- شاهدی است که گروه مورد شامل 250 نوزاد فوت شده بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان طی دوره زمانی 1386-1388 و گروه شاهد نیز 250 نوزاد که طی همان دوره در همان بخش بستری بوده و بعد از درمان لازم زنده ترخیص شده‌اند. ابزار گرد آوری داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته شامل مشخصات دموگرافیک مادر و نوزاد، علل بستری، اقدامات درمانی و عوارض ناشی از آن و علل فوت بود. از آزمون آماری خی دو، نسبت بخت‌ها (odds ratio) و رگرسیون لجستیک برای بررسی چگونگی ارتباط متغیرها استفاده گردید که 05/0 p < معنی‌دار است . آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار spss-16 انجام شد. یافته‌ها: نتایج مدل رگرسیون لجستیک به روش پیشرو نشان داد آپگار دقیقه اول کمتر از 6 (02/4=or )، وجود آسفیکسی حین تولد (16/6=or )، داشتن hmd (08/4=or )، وجود سپسیس (42/6=or) باعث افزایش شانس فوت نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه و استفاده از n.cpap و افزایش تعداد بارداری باعث کاهش شانس فوت نوزادان شده است. متغیرهایی چون کم وزن بودن نوزاد (lbw)، سابقه خویشاوندی، گروه خونی، سابقه زایمان زودرس و جنس نوزاد ارتباط معنی‌داری را نشان نداند.بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاکی از تاثیر مثبت عواملی چون آپگار پایین و آسفیکسی حین تولد، بیماری غشا هیالن، عفونت دوران نوزادی و نارسی و آنومالی‌های مادرزادی و نوع زایمان بر مرگ نوزادان می‌باشند و مدیریت و انجام اقدامات صحیح درمانی و مراقبتی مناسب در کاهش مرگ‌ومیر موثر خواهد بود.کلید واژه‌ها: مرگ نوزادان، عوامل نوزادی، اقدامات درمانی، بخش مراقبت‌های ویژه