ارزیابی سطح مهارت‌های ارتباطی دانشجویان علوم پزشکی: مهارت‌های کلامی، شنود و بازخورد

چکیدهپیش زمینه و هدف: مهارت‌های ارتباطی از مهم‌ترین ویژگی‌های دانشجویان گروه پزشکی می‌باشد. از آنجایی که وضعیت مهارت‌های ارتباطی و نیازهای موجود در این زمینه در بین دانشجویان گروه پزشکی مورد ارزیابی قرار نگرفته است؛ این مطالعه با هدف بررسی سطح مهارت‌های ارتباطی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان که همانا شاغلین آینده بخش‌های بهداشت و درمان خواهند بود، انجام شد.مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1389 بر روی 400 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام گرفت. آزمودنی‌ها به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای (انتساب متناسب) در هر دانشکده انتخاب شده و پرسش‌نامه‌ای که شامل دو بخش کلی اطلاعات دموگرافیک و مهارت‌های ارتباطی (گفتاری، شنود و بازخورد) با 18 سوال بود را تکمیل کردند. پایایی و روایی پرسش‌نامه مورد سنجش و تایید قرار گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده با نرم افزار spss و با آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تی دانشجویی و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید.یافته‌ها: آزمودنی‌ها به ترتیب 4/51، 2/54 و 2/49 درصد نمرات قابل اکتساب برای مهارت کلامی، شنود و بازخورد را به دست آوردند. سطح مهارت‌های ارتباطی دانشجویان در هر سه بعد کلامی، شنود و بازخورد در سطح متوسطی مشاهده شد. اختلاف معنی‌داری از نظر میانگین نمره مهارت‌های ارتباطی در رابطه با متغیرهایی همچون؛ جنس، وضعیت تاهل، مقطع تحصیلی و رشته تحصیلی مشاهده شد (05/0p < ). همچنین مهارت گفتاری، شنود و بازخورد با یکدیگر همبستگی مثبت و معنی‌داری در سطح 01/0 نشان دادند. بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که سطح مهارت‌های ارتباطی در تمام سطوح کلامی، شنود و بازخورد در بین دانشجویان وضعیت مطلوبی ندارد. به نظر می‌رسد آموزش مهارت‌های ارتباطی به صورت تجربی و ترجیحاً در بدو ورود دانشجویان به دانشگاه الزامی است.