رابطه‌ی بخشش و تیپ شخصیتی D با میزان امید در بین بیماران مبتلا به عروق کرونری در شهر ارومیه

پیش زمینه و هدف: بسیاری از مطالعات نقش عوامل خطر ساز روان شناختی و رفتاری را در سبب شناسی و فیزیوپاتولوژی اختلالات قلبی –عروقی نشان داده است. پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین عوامل روان‌شناختی، تیپ شخصیتی d و بخشش با میزان امید در بین افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری می‌پردازد. مواد و روش کار: بدین منظور 132 نفر از مراجعه کنندگان به بیمارستان قلب سیدالشهدا، درمانگاه بیمارستان‌های امام خمینی، طالقانی و مطب‌های خصوصی شهر ارومیه با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده مقیاس تیپ شخصی d دنولت، مقیاس بخشش هرتلند و مقیاس امید اسنایدر بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج به دست آمده نشان داد که بین بخشش و امید رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد(01/0 > p، 38/0r=). همچنین بین تیپ شخصیتیd و امید رابطه منفی و معنی‌داری و جود دارد (01/0 > p، 48/0-r=). بین تیپ شخصیتی d و بخشش نیز رابطه‌ی منفی و معنی‌داری بدست آمد (01/0 > p، 22/0-r=). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیرهای بخشش و تیپ شخصیتی d، 1/31 درصد از واریانس متغیر امید را در بین بیماران مبتلا به عروق کرونری تبیین می‌کند. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش ضرورت بازشناسی نقش دوعامل موثر روان‌شناختی بخشش و تیپ شخصیتی dرا در میزان امید در بین بیماران مبتلا به عروق کرونری مورد تاکید قرار می‌دهد.