توانمندسازی روان‌شناختی: راهبردی برای ارتقا تصمیم گیری مشارکتی و رفتارهای فرا نقشی

پیش زمینه و هدف: در این پژوهش رابطه بین تصمیم گیری مشارکتی(متغیر پیش بین)، رفتارهای فرا نقشی (متغیر ملاک) با توانمندسازی روان شناختی (متغیر میانجی) کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه مورد بررسی قرار می‌گیرد. مواد و روش کار: جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه به تعداد 480 نفر و نمونه تحقیق متشکل از 214 نفر کارمند زن و مرد می‌باشد که با شیوه نمونه گیری تصادفی- طبقه‌ای انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده و برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی مانند شاخص‌های گرایش مرکزی، شاخص‌های پراکندگی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان می‌دهد که متغیر توانمندسازی روان شناختی و مولفه‌های آن یعنی: تاثیرگذاری، استقلال و معنی داری (بجز مولفه خودآرایی) نقش میانجی در رابطه بین تصمیم گیری مشارکتی با رفتارهای فرا نقشی کارکنان دارند و بین تصمیم گیری مشارکتی و توانمندسازی روان شناختی کارکنان رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد، همچنین رفتارهای فرا نقشی کارکنان به توانمندسازی و همه مولفه‌های آن بجز استقلال بستگی دارد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق توجه به توانمندسازی روان شناختی کارکنان به عنوان عامل تاثیرگذار در میزان مشارکت کارکنان در تصمیم گیری‌ها و بروز رفتارهای فرا نقشی آن‌ها حایز اهمیت می‌باشد.