منابع پرورش رویکردهای انسانی در پرستاران: یک مطالعه کیفی

پیش زمینه و هدف: علیرغم اهمیت و ضرورت رویکردهای انسانی در مراقبت پرستاری، دانش اندکی درباره چگونگی پرورش و رشد این رویکردها در پرستاران وجود دارد. هدف از این مقاله درک و شناسایی عوامل موثر بر پرورش و رشد رویکردهای انسانی در پرستاران است. مواد و روش‌ها: این مطالعه کیفی با استفاده از مصاحبه بدون ساختار با 14 پرستار انجام شد که به صورت مبتنی بر هدف از دو بیمارستان در تهران انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل با استفاده از رویکرد تحلیل محتوای کیفی انجام شد. اشتغال طولانی مدت، نمونه گیری با حداکثر تغییر پذیری، کنترل توسط اعضا و حسابرسی توسط صاحب‌نظران به استحکام پژوهش کمک نمود. یافته‌ها: مضمون اصلی تجارب پرستاران، یادگیری از مواجهه با موقعیت‌های برنامه ریزی شده یا اتفاقی در زندگی شخصی و شغلی است که تجاربی غنی برای یادگیری رویکردهای انسانی فراهم می‌کند و نقطه شروع حرکت به سوی رفتارهای مراقبت انسانی می‌باشند. تجارب پرستاران در سه مضمون مواجهه با الگوهای متعهد (شامل پرورش در خانواده متعهد، حساسیت معلمان پرستاری و سرپرستار به عنوان الگو)، مراقبت و کار به عنوان فرصت یادگیری و رویارویی با تجارب ناخوشایند زندگی منعکس شده است. بحث و نتیجه گیری: بنا بر یافته‌ها پرورش رویکردهای انسانی فرایندی است که از اوان کودکی و تحت تاثیر فرهنگ و تربیت خانوادگی آغاز و با ورود به دانشگاه و محیط کار تحت تاثیر آموزه‌ها و رفتارهای مربیان و مدیران پرستاری رشد و توسعه می‌یابد. یافته‌های این پژوهش می‌تواند به سیاست‌گذاران پرستاری در فرایندهای پذیرش و پرورش دانشجویان پرستاری کمک نماید. به منظور اعتلای رویکردهای انسانی در پرستاران توجه به نقش پرورشی هر سه عنصر خانواده، محیط دانشگاه و محیط کار ضروری است.