ابعاد مدل سازگاری روی در بیماران همودیالیزی: یک مطالعه کمی - کیفی

پیش زمینه و هدف: مدل سازگاری روی در بیماران مراحل انتهایی کلیوی کاربرد دارد. پرستاران نقش مهمی در حمایت از این بیماران جهت سازگاری دارند. هدف کلی این مطالعه در بخش کیفی تبیین پاسخ‌های سازگار و غیر موثر بیماران همودیالیزی در ابعاد مدل روی و در بخش کمی مقایسه نمرات سازگاری آنان در اولین دیالیز با زمان حاضر بود.مواد و روش‌ها: مطالعه مرکب (کمی - کیفی) بود. طرح کیفی پدیده شناسی توصیفی بود. داده‌ها با 14 بیمار همودیالیزی و نمونه گیری هدفمند به اشباع رسید. کدها با روش‌های استروبرت و فاست استخراج و در طرح کمی وارد شده و با آزمون تی زوجی مقایسه شدند. دقت مطالعه با روش لینکلن و گوبا تایید شد.یافته‌ها: کل پاسخ‌های بیماران در ابعاد سازگاری 680 مورد (236 پاسخ سازگار و 444 پاسخ غیر موثر) بود. پاسخ‌های سازگار و غیر موثر در ابعاد فیزیولوژیک، درک از خود، ایفای نقش و وابستگی متقابل به ترتیب در 9، 5، 3 و 2 زیر طبقه قرار گرفتند. نمره سازگاری کلی و نمره سازگاری در ابعاد فیزیولوژیک و ایفای نقش در زمان حاضر نسبت به اولین دیالیز افزایش معنی‌دار داشته ولی در ابعاد درک از خود و وابستگی متقابل معنی‌دار نبود.بحث و نتیجه گیری: همودیالیز سازگاری کلی بیماران نارسایی مزمن کلیوی را افزایش می‌دهد. در این مطالعه بر ابعاد فیزیولوژیک و ایفای نقش موثر بوده ولی بر ابعاد درک از خود و وابستگی متقابل تاثیری نداشت. تدابیر پرستاری جهت سازگاری در این ابعاد ضروری است.