مهارت‌های ارتباطی پرستاران از دیدگاه بیماران بستری

پیش زمینه و هدف: یکی از مشکلات عمده‌ای که افراد جامعه امروزی را تهدید می‌کند، عدم برقراری ارتباط صحیح و درک همدلانه است. از دیدگاه بیماران کیفیت خدمات از طریق برقراری ارتباط مناسب و موثر معنی پیدا می‌کند. به‌طوری‌که مطالعات نشان می‌دهد علت عمده اکثر شکایت‌ها و نارضایتی‌ها و تخلف‌های محیط بهداشتی درمانی عدم وجود ارتباط موثر می‌باشد. کید بیان می‌کند، فقط زمانی مراقبت پرستاری را می‌توان ارایه داد که ارتباط موثر بین پرستار و بیمار برقرار شده باشد. مشکلات فوق باعث شد پژوهشگران وضعیت مهارت‌های ارتباطی پرستاران با بیماران در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز مطالعه کنند. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. با توجه به میزان تخت فعال مراکز، ضریب اشغال تخت هر بخش و میانگین مدت اقامت بیماران، حجم نمونه 385 مورد برآورد شد که بعد از افت نمونه 383 مورد به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسش‌نامه، روش جمع‌آوری داده‌ها مصاحبه ساختار یافته بود پس از جمع‌آوری اطلاعات از طریق برنامه نرم افزاری spss مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: مشخصات دموگرافیک یافته‌های پژوهش نشان داد که از 383 مورد، 8/53 درصد زن و 2/46 درصد مرد بودند. از نظر وضعیت تحصیلی، 3/40 درصد (بیشترین ) بی‌سواد و 3/1 درصد (کم‌ترین ) فوق دیپلم بودند. 6/12 درصد پرستاران مهارت ارتباطی غیر کلامی ضعیف و 8/50 درصد متوسط و 6/36 در صد خوب داشتند و همچنین 6/39 در صد پرستاران مهارت کلامی ضعیف، 1/46 درصد متوسط و 3/14 درصد خوب داشتند. بحث و نتیجه گیری: همان طوری که یافته‌های پژوهش نشان داد انتظار بیماران از پرستاران به عنوان ارتباط گر بیشتر است و در مطالعه حاضر فقط 3/14 در صد پرستاران دارای مهارت ارتباط کلامی موثر بودند. با توجه به اینکه آموزش در افزایش مهارت‌های ارتباطی پرستاران تاثیر زیادی دارد، مطالعات متعدد نشان داده است که برگزاری دوره‌های آموزشی تاثیر مثبت زیادی بر افزایش مهارت‌های ارتباطی پرستاران داشته است.