تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بیماران مراجعه کننده به مرکز دیالیز وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد 1389

پیش زمینه و هدف: بهبود و حفظ کیفیت زندگی در بیماران همودیالیزی نیازمند حمایت جدی خانواده است لذا پژوهش حاضر با هدف تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بیماران همودیالیز مراجعه کننده به مرکز دیالیز وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد 1389 بوده است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی تصادفی شده با حجم نمونه 99 نفر از بیماران تحت درمان با همودیالیز با نمونه گیری قابل دسترس که بعد از همسان سازی از نظر تعداد بار دیالیز در هفته، سن، جنس، سطح تحصیلات به صورت تصادفی ساده به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شده برنامه توانمندسازی خانواده در گروه آزمون برای مدت 6 ماه اجرا گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش برگه ثبت متغیرهای دموگرافیک و پرسش‌نامه کیفیت زندگی sf-36 ویرایش دوم بوده که پرسش‌نامه کیفیت زندگی قبل از مداخله از هر دو گروه بیماران به صورت خود گزارش دهی در حضور محقق تکمیل گردید. در اتمام شش ماه برنامه توانمندسازی خانواده در گروه آزمون مجدد آ پرسش‌نامه کیفیت زندگی از بیماران هردو گروه مورد بررسی مجدد قرار گرفت و داده‌ها به وسیله نرم افزار spss و تست‌های آماری توصیفی و تحلیلی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس آزمون تی مستقل میانگین نمره کیفیت زندگی بیماران گروه آزمون در ابعاد عملکرد جسمی، محدودیت فعالیت به علت مشکل جسمی، انرژی و خستگی، درد بدنی و سلامت عمومی با 05/p < تفاوت آماری داشته و از طرفی آزمون تی زوج با 05/0p < بیانگر تفاوت معنی‌دار آماری در میانگین نمره کل ابعاد مختلف کیفیت زندگی در بدو مطالعه نسبت به شش ماه بعد از توانمندی خانواده در گروه آزمون بوده که این امر بیانگر ثبات و افزایش نمره کیفیت زندگی در گروه مورد مداخله نسبت به گروه کنترل بوده است. بحث و نتیجه گیری: توانمندسازی خانواده بیماران تحت درمان با همودیالیز ضمن تقویت توانمندی آنان در امر مراقبت بیماران زمینه را برای ارتقا و حفظ کیفیت زندگی در بیماران فراهم می‌کند.