بررسی ارتباط بین خود کارآمدی و خود مراقبتی در بیماران مبتلا به COPD

چکیدهپیش زمینه و هدف: با توجه به اهمیت بیماری مزمن انسدادی ریه و نقش عوامل مختلف در خود مراقبتی بیماران مزمن انسدادی ریه، مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین خود کارآمدی و خود مراقبتی در بیماران مبتلا به copd انجام گرفته است. مواد و روش کار: در این پژوهش که از نوع توصیفی- همبستگی بود، 62 بیمار مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریوی بستری در بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 1390 با استفاده از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. بعد از تعیین روایی و پایایی پرسش‌نامه‌ها و تکمیل فرم رضایت شرکت در مطالعه، پرسش‌نامه‌های جمعیت شناختی، خود کارآمدی و خود مراقبتی، جهت تکمیل به بیماران داده شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی در spss نسخه 18 تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین نمره خود مراقبتی در محدوده قابل اکتساب 140-34، 56/69 بود. یعنی پاسخگویان در حد متوسط، رفتارهای خود مراقبتی را انجام می‌دادند. همچنین میانگین نمرات خود کارآمدی در محدوده قابل اکتساب 175-35، 93/76 بود. نتایج حاصل از تست کای اسکویر نشان دهنده ارتباط مثبت بین برنامه‌های خود کارآمدی با خود مراقبتی در بیماران مبتلا به copd می‌باشد، به طوری که با افزایش خود کارآمدی، رفتارهای خود مراقبتی نیز افزایش می‌یابد (02/0= p).بحث و نتیجه گیری: با توجه به توان بالای عوامل خود کارآمدی در پیش بینی انجام رفتارهای خود مراقبتی و نیز پایین بودن سطح خود کارآمدی در این بیماران، در برنامه ریزی‌های آموزشی جهت ارتقای رفتارهای خود مراقبتی آن‌ها باید توجه بیشتری به تقویت عوامل کمک کننده به خصوص خود کارآمدی بشود.