مقایسه تاثیر آموزش خود مراقبتی به روش مجازی و بازخورد محور بر رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مراجعه‌کننده به مرکز آموزشی درمانی سیدالشهدا (ع) ارومیه در سال 1401- 1400

پیش‌زمینه و هدف: بیماران مبتلا به نارسایی قلب به دلیل ماهیت مزمن بیماری دچار اختلال در خودمراقبتی و عوارض بیماری ازجمله بستریهای مکرر هستند. در این میان، استفاده از روش‌های نوین آموزشی مثل آموزش مجازی و بازخورد محور، از روش‌های موثر در آموزش بیماران محسوب می‌شود. بنابراین مطالعه حاضر باهدف تعیین و مقایسه تاثیر آموزش خود مراقبتی به روش آموزش از مجازی و آموزش به روش مجازی و بازخورد محور بر رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی انجام گرفت.مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی بود. در ابتدا 90 بیمار ب مبتلا به نارسایی قلبی مراجعه‌کننده به مرکز آموزشی درمانی سیدالشهدا (ع) ارومیه در سال 1401- 1400 به روش در دسترس انتخاب شدند. سپس بیماران به روش تصادفی بلوکی در سه گروه آموزش بازخورد محور، آموزش مجازی و گروه کنترل قرار گرفتند. در گروه آموزش بازخورد محور، آموزش به‌صورت انفرادی و در طی یک ماه و به‌صورت دو جلسه‌ی 60-45 دقیقه‌ای در هفته و به‌صورت چهره به چهره، سخنرانی و همراه با بازخورد در پایان هر جلسه برای فرد انجام شد. در گروه آموزش مجازی، محتوای آموزشی در نرم‌افزار واتساب به‌صورت متن و تصویر روزانه تا سه ماه درمجموع 90 پیام و تصویر محتوای آموزشی به بیمار ارسال شد. گروه کنترل، مراقبت‌های روتین را دریافت نمودند. ابزار پژوهش شامل فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه اروپایی رفتار مراقبت از خود در بیماران نارسایی قلبی بود. تجزیه تحلیل به‌وسیله آزمون‌های تی زوجی، anova و کای دو در نرم‌افزار spss نسخه 22 انجام شد.یافته‌ها: قبل از مداخله از لحاظ متغیرهای دموگرافیک ونیز رفتارهای خودمراقبتی بین سه گروه تفاوت آماری معناداری وجود نداشت (0.05p >). میانگین نمره رفتار خود مراقبتی بین سه گروه کنترل، بازخوردی و آموزش مجازی بعد از مداخله به ترتیب 5.66 ± 31.73، 4.44 ± 41.93 و 5.072 ± 36 بود. آزمون anova نشان داد این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار بود (0.0001=p). آزمون توکی نشان داد آموزش بازخوردی نسبت به آموزش مجازی در ارتقا و خودمراقبتی بیماران موثرتر بود (0.05>p). همچنین نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که در گروه بازخورد، بین میانگین نمره خودمراقبتی قبل از مداخله (4.99 ± 30.8) و بعد از مداخله (4.44 ± 41.93) تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت (0.0001=p). در گروه آموزش مجازی، نمره خود مراقبتی قبل و بعد از مداخله به ترتیب 4.99 ± 31.03 و 5.07 ± 36 بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنی‌دار بود (0.0001=p).بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد آموزش خود مراقبتی به روش آموزش مجازی و بازخوردی، بر رفتارهای خود مراقبتی بیماران نارسایی احتقانی قلبی تاثیر مثبت دارد. همچنین نتایج نشان داد گرچه هر دو نوع آموزش موثر بودند ولی آموزش بازخوردی نسبت به آموزش مجازی در ارتقا و خودمراقبتی بیماران موثرتر بود. با توجه به تاثیر این دو روش آموزشی بر خودمراقبتی بیماران نارسایی احتقانی قلبی و نیز ساده و آسان بودن آن‌ها، استفاده از این دو روش در آموزش این بیماران توصیه می‌گردد.

comparison of the effect of virtual and feedback-based self-care training on the self-care behaviors of heart failure patients referred to seyyed al-shohada urmia medical training center in 2020-2021

background & aims: due to the chronic nature of the disease, patients with heart failure suffer from impaired self-care and complications of the disease, including frequent hospitalizations. meanwhile, the use of new educational methods, such as virtual and feedback-based education, is considered as one of the effective methods in educating patients. therefore, the present study was conducted with the aim of determining and comparing the effect of self-care training using virtual training and virtual and feedback training on self-care behaviors of patients with heart failure.materials & methods: the present study was semi-experimental. ninety patients suffering from heart failure referred to seyed al-shohadah medical education center in urmia in 2020-2021 were selected using the convenience sampling method. then, the patients were divided by randomized complete blocking method into three groups of feedback training, virtual training, and control groups. in the feedback training group, training was conducted individually and during one month, two sessions of 45-60 minutes per week, face-to-face, lecture, and with feedback at the end of each session for each patient. in the virtual training group, educational content was sent daily for three months in the form of text and images a total of 90 messages and images of educational content in whatsapp software. the control group received routine care. the research tools included the demographic information form and the european questionnaire of self-care behavior in heart failure patients. analysis was done by paired t-test as well as anova and chi-square tests in spss software version 22.results: before the intervention, there was no statistically significant difference between the three groups in terms of demographic variables and self-care behaviors (p>0.05).the mean score of self-care behavior for control, feedback, and virtual training groups after the intervention was 31.73 ± 5.66, 41.93 ± 4.44, and 36.5 ± 072, respectively. anova test showed that this difference was statistically significant (p=0.0001). tukey’s test showed that feedback training was more effective than virtual training in improving patients’ self-care (p<0.05). also, the results of the paired t-test showed that in the feedback group, there was a statistically significant difference between mean self-care score before (30.8 ± 4.99) and after (41.93 ± 4.44) the intervention (p=0.0001). in the virtual training group, the self-care score before and after the intervention was 31.03 ± 4.99 and 36 ± 5.07, respectively, and this difference was statistically significant (p=0.0001).conclusion: the results showed that self-care training by means of virtual training and feedback has a positive effect on the self-care behaviors of congestive heart failure patients. also, the results showed that although both types of training were effective, feedback training was more effective than virtual training in promoting and self-care of patients. considering the effect of these two training methods on the self-care of congestive heart failure patients and their simplicity and ease, it is recommended to use these two methods in the training of these patients.