بررسی ارتباط بین فرسودگی تحصیلی با خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال تحصیلی 1395-1396

پیش‌زمینه و هدف: فرسودگی تحصیلی دانشجویان اهمیت زیادی دارد. فرسودگی تحصیلی باعث کاهش خودکارآمدی، عملکرد و پیشرفت تحصیلی، تعهد دانشجویان به انجام امور آموزشی، علاقه به ادامه تحصیل و مشارکت علمی پایین در حین تحصیل و بعد از تحصیل می‌شود. لذا این مطالعه به بررسی ارتباط بین فرسودگی تحصیلی با خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد پرداخته شده است. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، تعداد 866 دانشجو از بین دانشجویان پزشکی، پرستاری، هوشبری، اتاق عمل و فوریت پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال تحصیلی 95-96 به‌صورت غیر تصادفی سهمیه‌ای انتخاب شدند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک – تحصیلی، پرسشنامه تعدیل‌شده فرسودگی تحصیلی برسو و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان فرامن و نیز شاخص سنجش عملکرد تحصیلی دانشجویان بر اساس معدل کل نیمسال قبلی برای گردآوری داده‌ها استفاده شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss21 و با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و تحلیلی در سطح معنی‌داری 5 درصد مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که عملکرد تحصیلی (0.92±16.26)، خستگی هیجانی (6.38±16.12)، بی‌علاقگی (3.61±11.92)، ناکارآمدی (3.68±21.99) و خودکارآمدی (5.21 ±18.74) بودند. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی (r=0/92, p<0/001)و بین فرسودگی تحصیلی با عملکرد تحصیلی (r=0/87, p<0/001) ارتباط منفی و معنی‌دار وجود داشت. بااین حال، ارتباط بین مولفه ناکارآمدی و خود کارآمدی معنی دار نبود(r=0/42, p<0/06) بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، دانشجویان دارای خودکارآمدی بالاتر، آسیب پذیری کمتری در برابر فرسودگی تحصیلی دارند و کمتر دچار افت تحصیلی می‌شوند. بنابراین تقویت این متغیر در بین دانشجویان سبب بهبود عملکرد تحصیلی آنها خواهد شد.

investigating the relationship between academic burnout and self-efficacy and academic performance of the students of shahrekord university of medical sciences in the academic year of 2016-2017

background & aim: academic burnout of the students is of critical important. academic burnout reduces self-efficacy, academic performance and progress, students;#39 commitment to educational activities, interest in continuing education, and low academic participation during and after education. so, this study was designed to investigate the relationship between academic burnout with self-efficacy and academic performance of thestudents of shahrekord university of medical sciences. material & methods: in this descriptive-analytical study, 866 students were selected by a non-random quota sampling method among the students of medicine, nursing, psychiatry, operating room, and emergency medicine of shahrekord university of medical sciences in the academic year of 2006-2007. demographic-educational information questionnaire, berso adjusted academic burnout questionnaire, students' academic self-efficacy questionnaire of faraman, and academic performance measurement index of the students based on the total grade point average (gpa) of the previous semester were used to collect data. data were analyzed using spss21 statistical software using descriptive and analytical statistical tests at a significance level of 5%. results: findings of this study show that the academic performance was (16.26±0.92), emotional fatigue was (16.12±6.38), apathy was (11.92±3.61), inefficiency was (21.99±3.68), and self-efficacy was (18.74± 5.21). pearson correlation test showed that there was a relationship between academic burnout with self-efficacy (r= -0.92, p<0.001) and with academic performance (r= 0.87, p<0.001). however, the relationship between inefficiency component and self-efficacy was not significant (r= 0.42, p<0.06). conclusion: according to the findings of this study, students with higher self-efficacy are lessvulnerable to academic burnout and are less likely to suffer from academic failure. so consolidation ofthis variable among medical students will improve their academic performance.