بررسی ارتباط تصمیم‌گیری بالینی و دیسترس اخلاقی در پرستاران بخش مراقبت ویژه کودکان

پیش‌زمینه و هدف: تصمیم‌گیری بالینی به‌موقع و منطقی از مهم‌ترین ویژگی‌های پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه می‌باشد. فرآیند تصمیم‌گیری در مراقبت از کودک می‌تواند زمینه‌ساز دیسترس اخلاقی در پرستاران گردد. با توجه به اهمیت عواقب ناشی از عدم تصمیم‌گیری مناسب و ایجاد دیسترس اخلاقی در پرستاران و تاثیر مستقیم آن در عملکرد حرفه‌ای آن‌ها، پژوهش حاضر در جهت تعیین ارتباط بین تصمیم‌گیری بالینی و دیسترس اخلاقی در پرستاران بخش مراقبت ویژه کودکان انجام گرفت. مواد و روش‌ کار: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی-همبستگی می‌باشد. نمونه پژوهش شامل 200 نفر از پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه کودکان مراکز آموزشی درمانی دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران بوده که به روش نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه دیسترس اخلاقی کورلی (2002) و پرسشنامه تصمیم‌گیری بالینی لوری (2001) بود. داده‌های پژوهش با استفاده از نرم‌افزار spss16 و با بهره‌گیری از روش‌های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌طرفه، کروسکال والیس و تی‌تست تحلیل شد. یافته‌ها: تصمیم‌گیری بالینی در 43 درصد از پرستاران موردپژوهش از نوع تحلیلی سیستماتیک و در 57 درصد موارد از نوع تحلیلی شهودی بود. میانگین نمره تصمیم‌گیری بالینی در پرستاران 4.01 ±68.71 بود. هیچ‌یک از پرستاران تصمیم‌گیری بالینی شهودی تفسیری نداشتند. میانگین دیسترس اخلاقی 22.41±109.36 و در سطح متوسط بود. در این مطالعه بین تصمیم‌گیری بالینی و دیسترس اخلاقی ارتباط معنی‌دار آماری یافت نشد. تصمیم‌گیری بالینی با شیفت کاری (p=/05) و سابقه کار (p=0/045) در پرستاران موردپژوهش ارتباط معنی‌دار آماری داشت. بین دیسترس اخلاقی نیز با وضعیت تاهل (p=0/032) و تعداد فرزندان (p=0/04) ارتباط معنی‌دار آماری وجود داشت. بحث و نتیجه‌گیری:. تصمیم‌گیری بالینی در بیش از نیمی از پرستاران بخش مراقبت ویژه کودکان از نوع شهودی بود. با توجه به اهمیت تصمیم‌گیری بالینی سیستماتیک و تفسیری در بخش مراقبت ویژه کودکان ضروری است در جهت ارتقا تصمیم‌گیری بالینی در پرستاران گام برداشته شود. هم‌چنین دیسترس اخلاقی در پرستاران موردمطالعه در سطح متوسط بود که با توجه به تاثیر آن بر رفتارهای مراقبتی پرستاران بخش مراقبت ویژه کودکان، طراحی و تدوین برنامه‌ها و کارگاه‌های آموزشی برای کمک به کاهش سطح دیسترس اخلاقی در پرستاران الزامی به نظر می‌رسد.

investigating the relationship between clinical decision making and moral distress of nurses working in pediatric intensive care unit

background & aim: timely and rational clinical decision making is one of the most important characteristics of nurses working in intensive care units. the decision-making process while caring the children can lead to moral distress in the nurses. due to the importance of complications resulted from the lack of proper decision making and from creating moral distress in the nurses and its direct effect on their professional performance, the present study was conducted to determine the relationship between clinical decision making and moral distress of nurses working in pediatric intensive care units.materials & method: this research is a cross-sectional correlational study. the research sample consisted of 200 nurses working in picu educational and medical centers of tehran university of medical sciences who were included in the study by continuous sampling method. data were collected using demographic questionnaire, corelli demographic and moral distress questionnaire (2002), and laurie;#39s clinical decision questionnaire (2001). research data were analyzed by spss16 software using descriptive statistics (frequency, mean and standard deviation) as well as one-way analysis of variance, kruskal wallis, and t-test.results: clinical decision-making in 43% of the researched nurses was of systematic analytical type and in 57% of them was of intuitive analytical type. the mean score of clinical decision making in the nurses was 68.71±4.01. none of the studied nurses had interpretive/intuitive clinical decision-making. the mean value for moral distress was at a medium level of 109.36±22.41. in this study, no statistically significant relationship was found between clinical decision making and moral distress. clinical decision making had a statistically significant relationship with work shift (p=0.05) and with work experience (p=0.045) in the researched nurses. there was a statistically significant relationship between moral distress and marital status (p=0.032) and number of children (p=0.04).conclusion: clinical decision making in more than half of the nurses of the picu. considering the importance of systematic and interpretive clinical decision making in the picu, it is necessary to take efficient steps to improve clinical decision making in the nurses. also, the moral distress in the studied nurses was at an average level, and due to its effect on the care behaviors of the nurses in the picu, it is necessary to design and compile training programs and workshops to help reduce the level of moral distress in the nurses.