بررسی تاثیر حضور همراه بر طول مدت زایمان و تمایل به شیردهی در مادران نخست زا

پیش زمینه و هدف: زایمان در زنان نخست زا عمیق ترین تجربه عاطفی است که زمینه سلامت یا بیماری آن ها را در دوره زندگی شان فراهم می کند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر حمایت مداوم هنگام زایمان توسط فرد همراه بر طول مدت زایمان و تمایل به شیردهی در مادران نخست زا انجام شده است.مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور، 210 مادر نخست زای با سن 35-18 با حاملگی تک قلو، نمایش قله سر، سن حاملگی 42-38 هفته، شروع خودبخود زایمان و بدون عوارض بارداری و بیماری طبی مراجعه کننده به بیمارستان ایران ایرانشهر انتخاب شدند. و با گزینش تصادفی در دو گروه 105 نفری آزمون و شاهد قرار گرفتند. در گروه آزمون زائو از زمان پذیرش تا یک ساعت پس از زایمان توسط فرد همراه که زنی از بستگان و یا دوستان زائو بود و خود تجربه یک زایمان واژینال با پیامد مطلوب و نداشتن ترس و وحشت از محیط زایمان، زائو را حمایت می کرد. حمایت ها شامل: تشویق، دلداری و نوازش زائو بود. ابزار گردآوری داده ها فرم مصاحبه و فرم مشاهده بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار spss و آزمون های آماری توصیفی و آزمون های تی تست،کای دو و آنالیز واریانس انجام شد.یافته ها: دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک، سن حاملگی، وزن جنین و میزان اضطراب بدو ورود به زایمان همسان بودند. طول مدت زایمان (003/0 p= )، زمان شروع اولین شیردهی از پستان (0001/0 p< ) و نیاز به اکسی توسین (003/0 p= ) در گروه مورد به طور معنی داری کم تر از گروه شاهد بود. آپگار دقیقه اول (002/0 p= ) و مدت در آغوش گرفتن نوزاد (012/0 p< ) در گروه مورد به طور معنی دار بیشتر از گروه شاهد بود. میزان نگاه کردن به نوزاد در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بود، ولی اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (063/0 p= ).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، حمایت مداوم زائو توسط همراه موجب کاهش مدت زایمان، شروع زودهنگام شیردهی از پستان و بهبود روابط مادر و نوزاد بدون ایجاد عوارض و مداخله همراه در امور پزشکی می شود، لذا می توان از این راهبرد کم هزینه و مفید جهت پیشبرد سلامت مادر و نوزاد استفاده کرد.