فرسودگی شغلی در پرستاران و تاثیر آن بر اهمال‌کاری در آنان

پیش‌زمینه و هدف: فرسودگی شغلی امروزه به‌عنوان یکی از مشکلات شایع در مشاغل مختلف مخصوصاً حرفه‌ پرستاری مورد شناسایی قرار گرفته است. فرسودگی شغلی یکی از عوامل اصلی در کاهش بازده ، ایجاد عوارض جسمانی و روانی می باشد. تاثیرات فرسودگی شغلی گاهاً موجب اهمال کاری در مشاغل نیز می شود که از پیامدهای اهمال کاری می توان به تاخیر انداختن عمدی کار و وقت کشی را نام برد. هدف از این مطالعه بررسی فرسودگی شغلی و تاثیر آن بر اهمال کاری پرستاران می باشد.مواد و روش کار: این مطالعه از نوع توصیفیهمبستگی می باشد، که بر روی 110 نفر از پرسنل پرستاری شاغل در شهرستان یزد که به‌صورت نمونه‌گیری طبقه‌بندی تصادفی ساده انتخاب شدند، صورت گرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها از دو پرسشنامه فرسودگی و اهمال‌کاری استفاده شد. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی در نسخه 22 نرم‌افزار spss و مدل‌سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار pls استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد با وجود ارتباط معنی‌دار میان ابعاد فرسودگی شغلی و اهمال‌کاری، بعد مسخ شخصیت تاثیری بر اهمال‌کاری نداشته و خستگی عاطفی و کاهش موفقیت دارای بیشترین تاثیر می‌باشند. همچنین ابعاد فرسودگی شغلی تنها در حدود 0.25 از سازه‌ اهمال‌کاری را تبیین می‌کنند و مردان پرستار نسبت به زنان پرستار اهمال کار ترند. وضعیت بیمارستان‌ها نیز در تمامی ابعاد و سازه‌ها در وضعیت نسبتاً مطلوبی قرار دارد.بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به در نظر گرفتن یک سازه به‌عنوان متغیر پیشبین اهمال‌کاری، مقدار تبیین شده (0.25) مقدار قابل‌توجهی است و مدیران می‌توانند با استفاده از تمهیداتی از قبیل ارتقاء انگیزه، افزایش رضایت شغلی، کاهش فشار و تنش محیطی، برنامه‌های بازآموزی برای بهبود عملکرد سازمان به رفع هرچه بیشتر فرسودگی کمک نمایند.