بررسی سفالومتریک تغییرات ارتفاع صورت متعاقب درمان ارتودنسی ثابت به همراه اکستراکشن چهار پرمولر اول در بیماران مال‌اکلوژن کلاس i

مقدمه: خارج ساختن پرمولرها جهت درمان ارتودنسی، یک موضوع بحث برانگیز در دندان‌پزشکی امروزی است. بر اساس برخی نظریات، خارج ساختن دندان پرمولر اول، باعث کاهش ارتفاع صورت می‌گردد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر کشیدن چهار دندان پرمولر اول بر ارتفاع صورت در بیماران کلاس i درمان شده به روش ارتودنسی ثابت بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی گذشته‌نگر، تعداد 20 بیمار (17دختر و 3 پسر) با متوسط سنی 6/26 سال انتخاب شدند. در این بیماران، چهار پرمولر اول جهت درمان، خارج شده بود. لترال سفالومتری‌های قبل و بعد از درمان بیماران به صورت دیجیتال درآورده شد. تصاویر تهیه شده توسط نرم‌افزار viewbox نسخه‌ی 3 مورد آنالیز قرار گرفت. مقایسه‌ی هریک از متغیرها در قبل و بعد از درمان با استفاده از آنالیز paired t-test انجام شد (05/0 = α). یافته‌ها: میانگین تغییرات ایجاد شده در زوایای سفالومتریک در بعد عمودی و ساجیتال و متغیرهای خطی سفالومتریک قبل و بعد از درمان، تفاوت آماری معنی‌دار نداشت، البته به استثنای زاویه‌ی fma (frankfort-mandibular plane angle) که افزایش معنی‌داری داشت (001/0 > p value).نتیجه‌گیری: در درمان بیماران کلاس i همراه با خارج کردن چهار پرمولر اول، تغییری در ارتفاع صورت رخ نداد، بنابراین درمان‌های ارتودنسی همراه با اکستراکشن دندان تاثیرات نامطلوب اسکلتی ایجاد نمی‌کند.