مقایسه‌ی استحکام باند برشی کامپوزیت به آمالگام با کاربرد عوامل باندینگ مختلف

مقدمه: آمالگام، ماده‌ی ترمیمی ایمن و موثر در ترمیم‌های مستقیم به شمار می‌آید. در صورت وجود ترمیم‌های وسیع آمالگام و شکست قسمتی از آن، تعمیر قسمت شکسته شده با مواد ادهزیو، یک روش محافظه‌کارانه است. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی استحکام باند کامپوزیت به آمالگام با کاربرد عوامل باندینگ مختلف بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی آزمایشگاهی، 52 سیلندر آکریلی تهیه و داخل آنها آمالگام با میزان نقره‌ی 43 درصد پک شد و پس از گذشت 24 ساعت در دمای اتاق، سطوح آمالگام با فرز فیشور الماسی ساییده و به مدت 10 دقیقه در حمام اولتراسونیک قرار داده شدند. سپس نمونه‌ها به چهار گروه 13‌تایی تقسیم و در هر گروه از عوامل باندینگ مختلف به ترتیب زیر استفاده شد: گروه 1: آمالگام + الوی پرایمر + total etch (سینگل باند)، گروه 2: آمالگام + الوی پرایمر + self-etch (جی- باند)، گروه 3: آمالگام + جی- باند و گروه 4: آمالگام + سینگل باند. کامپوزیت رزین به نمونه‌های آمالگام آماده شده با استفاده از مولد پلاستیکی ترانسلوسنت با دستگاه led turbo باند شد و سپس توسط دستگاه اینسترون، مورد آزمون استحکام باند برشی قرار گرفتند و در نهایت تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق آزمون آماری واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی lsd انجام شد.یافته‌ها: در این مطالعه، بیشترین مقدار استحکام باند، مربوط به نمونه‌های باند شده با عامل باندینگ جی- باند (mpa 06/9) و کمترین مقدار مربوط به نمونه‌های باند شده با عامل باندینگ سینگل باند (mpa 14/5) بود و میانگین استحکام باند برشی در چهار گروه باهم تفاوت معنی‌داری داشت (001/0 > p value).نتیجه‌گیری: استفاده از عامل باندینگ self-etch (جی- باند) در مقایسه با دیگر عوامل باندینگ مورد مطالعه، استحکام اتصال بهتری بین آمالگام و کامپوزیت ایجاد می‌کند.