بررسی تاثیر روش‌های مختلف پرداخت سه نوع کامپوزیت متداول بر میزان زاویه‌ی تماس آب مقطر

مقدمه: خاصیت مرطوب‌شوندگی، یکی از مهمترین خصوصیات سطحی جامدات است که رابطه‌ی معکوس با زاویه‌ی تماس مایع با سطح دارد. با توجه به این که پرداخت نهایی کامپوزیت‌های ترمیمی دندان‌پزشکی بر خصوصیات سطح و زاویه‌ی تماس و مرطوب‌شوندگی موثر است، پژوهش حاضر به تاثیر روش‌های مختلف پرداخت سه نوع کامپوزیت متداول بر میزان زاویه‌ی تماس آب مقطر پرداخته است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی- آزمایشگاهی، 45 دیسک از کامپوزیت‌های 350 z، 100 z، micro rod fiber با قطر یک و ارتفاع نیم سانتی‌متر با فشردن ماده در یک دیسک دایره‌ای، بین دو بلوک شیشه‌ای آماده شد. تمام نمونه‌ها، چهل ثانیه کیور شدند. 1/3 نمونه‌های هر گروه بدون پرداخت، 1/3 با مولت و 1/3 با دیسک پرداخت شدند. پس از آماده‌سازی سطح به سه حالت فوق، یک قطره آب مقطر توسط سمپلر، روی سطح قرار داده شد و توسط دوربین دیجیتال، زاویه‌ی تماس ثبت گردید. برای اندازه‌گیری زاویه‌ی تماس از نرم‌افزار coreldraw version x5 استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون duncan و واریانس، تجزیه و تحلیل شدند (05/0 = α).یافته‌ها: بین روش‌های مختلف پرداخت، تفاوت معنی‌دار وجود داشت (001/0 > p value)، اما تفاوت بین سه نوع کامپوزیت، معنی‌دار نبود (05/0 < p value).نتیجه‌گیری: بیشترین میانگین زاویه‌ی تماس، در گروه بدون پالیش و پس از آن در گروه پرداخت شده با دیسک مشاهده شد. صیقلی‌تر بودن سطح، باعث زاویه‌ی تماس بیشتر و در نتیجه مرطوب‌شوندگی کمتر سطح و دوام بالینی بیشتر بود.