بررسی اثر زهر زنبور عسل بر سلول‌های بدخیم اسکواموس سل کارسینوم دهانی (Kb) در مقایسه با سلول‌های فیبروبلاست L929

مقدمه: میزان زنده ماندن 5 ساله‌ی مبتلایان به کارسینوم سلول‌های سنگفرشی (squamous cell carcinoma) scc سر و گردن حدود، 50 درصد است و درمان‌های فعلی تقریباً توانایی ارتقا پروگنوز این بدخیمی را طی چهار دهه‌ی اخیر نداشته‌اند. زهر زنبور با دارا بودن موادی مثل ملیتین، فسفولیپاز و آپامین اثر ضد توموری بر بدخیمی‌های کلیه، کبد، مثانه و پروستات دارد. با توجه به موارد مذکور، هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر مهار کنندگی این ماده‌ی طبیعی بر scc دهانی بود که برای اولین بار خاصیت ضد توموری زهر زنبور را بر این رده‌ی بدخیمی مورد بررسی قرار داد.مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع تجربی- آزمایشگاهی بود. بررسی سمیت سلولی با روش (micro culture tetrazolium test) mtt بر رده‌ی سلولی اسکواموس سل کارسینوم دهانی انجام شد و نتایج با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه‌ی 22 با آنالیز واریانس یک‌طرفه و مقایسه‌ی میانگین‌ها به روش tukey انجام گرفت (05/0 = α).یافته‌ها: در غلظت‌های کمتر از µg/ml 6/0 زهر زنبور میزان کشندگی سلولی در دو رده‌ی سلولی بدخیم (kb) و نرمال (l929) تفاوت آماری معنی‌دار ندارد (05/0 < p value)، اما از غلظت µg/ml 6/0 به بالا، درصد کشندگی در رده‌ی بدخیم به طور معنی‌داری بالاتر از رده‌ی نرمال است (05/0 > p value). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد، زهر زنبور با الگوی وابسته به غلظت و غیر وابسته به زمان، باعث مهار رشد scc دهانی می‌شود و اثر مهار کنندگی آن بر سلول‌های بدخیم به طور معنی‌داری بیشتر از سلول‌های نرمال بود.