تاثیر زمان برآلوده شدن سطح رزین با بزاق بر میزان استحکام برشی اتصال براکت ارتودنسی به دندان

مقدمه: آلودگی با بزاق، یک عامل مهم در کاهش استحکام برشی پیوند براکت با دندان است. یکی از بزرگترین معایب باندینگ، حساسیت به آلودگی با بزاق می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر آلوده شدن سطح دندان آغشته شده به انفیلد رزین با بزاق، بر استحکام برشی اتصال براکت به دندان در مدت زمان‌های مختلف آلودگی می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، 110 عدد دندان پرمولر سالم کشیده شده‌ی انسان، به 5 گروه اصلی و 11 زیر‌گروه تقسیم شدند. در گروه شاهد، براکت در شرایط بدون آلودگی بزاقی به دندان متصل شد. در گروه‌های دیگر، نمونه‌ها بعد از آغشته شدن به انفیلد رزین به ترتیب، در گروه b آلودگی به تنهایی 1، 5، 15 ثانیه، گروه c آلودگی 1، 5، 15 ثانیه + خشک کردن، گروه d آلودگی 1، 5، 15 ثانیه + شستشو + خشک کردن، انجام و براکت متصل گردید و در گروه e طبق دستور کارخانه‌ی سازنده‌ی کامپوزیت بعد از آلودگی و شستشو و خشک کردن، مجدداً دندان به رزین آغشته و براکت متصل گردید. قدرت اتصال براکت به دندان توسط دستگاه اینسترون تعیین شد. داده‌ها توسط آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید (005/0 = α).یافته‌ها: بیشترین قدرت اتصال، مربوط به گروه شاهد (21/4 مگا‌پاسکال) و کمترین میزان آن مربوط به زیرگروه چهارم (15 ثانیه آلودگی بدون شستشو 8/3 مگاپاسکال) بود. بین میانگین استحکام باند اتصال براکت به سطح مینا بین 5 گروه اصلی اختلاف معنی‌دار وجود داشت (001/0 = p value).نتیجه‌گیری: آلودگی با بزاق، باعث کاهش قدرت اتصال می‌گردد. شرایط ایده‌آل ایزولاسیون امکان برقراری اتصال قوی‌تر براکت به سطح دندان را فراهم می‌کند.