ارزیابی ترکیب بیماران مراجعه کننده به بخش دندان ‌پزشکی کودکان دانشکده‌ ی دندان پزشکی اصفهان در فاصله‌ی سال‌ های 1390-1392 در مقایسه با الزامات آموزشی دانشجویان

مقدمه:با توجه به اهمیت «ترکیب بیماران» در کسب مهارت‌های بالینی، هدف از این مطالعه، بررسی نیازهای دهان و دندان بیماران مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان و مقایسه‌ی آن با برنامه‌ریزی آموزشی، جهت تعیین کفایت آموزش بالینی می‌باشد.مواد و روش‌ها:در این مطالعه‌ی مقطعی- تحلیلی، پرونده‌های بایگانی شده در بخش کودکان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان در بین سال‌های (1392-1390) سرشماری و اطلاعات مربوط به نیازهای دهان و دندان کوکان مراجعه کننده، استخراج گردید و با حاصل ضرب تعداد دانشجوی هر ترم در تعداد موارد ذکر شده و در الزامات آموزشی آن ترم (عملی 1-3) مقایسه، صورت گرفت. داده‌ها در نرم افزار spss نسخه‌ی 18 وارد گردید. جهت ارزیابی «ترکیب بیماران»، میانگین نیازهای کودکان محاسبه و جهت مقایسه‌ی نیازهای کودکان با خدمات ارایه شده برای آن‌ها آزمون paired t-test به کار رفت. سطح معنی‌داری، 5 درصد لحاظ شد.یافته‌ها:در واحد عملی کودکان 1 و 2، اکثر خدمات ارایه شده، کمتر از الزامات آموزشی لازم برای دانشجویان بود. در واحد عملی کودکان 3، به جز خدمات کشیدن و ترمیم دندان با (preventive resin restoration) prr، سایر خدمات ارایه شده در حد الزامات آموزشی دانشجویان نبود. در خصوص خدمت پیشگیرانه و ترمیمی در کلیه‌ی واحدهای عملی، به‌نظر رسید، تعداد موارد نیازمند این خدمت برای پوشش الزامات آموزشی، در حد کفایت بوده است. اما خدمت ارایه شده توسط دانشجویان، کمتر از حد انتظار الزامات آموزشی بود. در هر کودک تقریباً نیم یا یک‌سوم از نیازهای دندانی پوشش داده شد که به طور معنی‌داری (50/0 =p valu<001/0 ، α) با نیازهای واقعی او متفاوت می‌باشد.نتیجه‌گیری:در واحدهای عملی مختلف دندان‌پزشکی کودکان دانشکده، تعداد بیماران، جهت پوشش الزامات آموزشی مورد انتظار دانشجویان کافی نبود. اجرای دوره‌های خارج از دانشگاه به صورت اردوی آموزشی برای افزایش تعداد و تنوع بیمارانی که دانشجویان طی دوره‌ی آموزش بالینی خود می‌بینند، می‌تواند موثر باشد.