بررسی آگاهی و نگرش دندان‌پزشکان شهر شیراز درباره‌ی علل، علایم و نحوه‌ی درمان خشکی دهان

مقدمه:خشکی دهان، شایع‌ترین تظاهر بیماری غدد بزاقی است که معمولاً به علت کاهش جریان بزاق یا تغییر در ترکیب بیومکانیکی بزاق رخ می‌دهد. دندان‌پزشکان باید بتوانند خشکی دهان را تشخیص و درمان‌های مناسب را به بیماران ارایه دهند. این بررسی با هدف ارزیابی میزان آگاهی و نگرش دندان پزشکان درباره‌ی خشکی دهان انجام شد.مواد و روش‌ها:این مطالعه‌ی مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی بود. اطلاعات 130 دندان پزشک به وسیله ی یک پرسش نامه با ضریب آلفای کرونباخ 82/0 و با تعداد 22 پرسش ارزیابی شد. سوالات به 4 دسته، شامل سوالات در مورد کلیات غدد بزاقی، علل، علایم و درمان های خشکی دهان، تقسیم شدند. ارتباط بین جنبه های مختلف پرسش نامه با سن و سابقه ی اشتغال دندان پزشکان به وسیله ی آزمون kruskal wallis، همچنین اطلاعات دندان پزشکان در مورد این جنبه ها به وسیله ی آزمون mann-whitney ارزیابی شد (05/0 = α).یافته‌ها:از بین 130 نفری که در این مطالعه شرکت فعال داشتند، 73 نفر (2/56 درصد) از دندان پزشکان مرد و 57 نفر (8/43 درصد) زن بودند. متوسط سنی این افراد 01/1 ± 39 سال و میانگین سابقه ی کار 93/0 ± 12 سال بود. متوسط نمره ی سوالات مطرح شده درباره ی علل، 2/4 از حداکثر 7، علایم، 05/2 از حداکثر 4 و نمره‌ی سوالات درمان، 05/4 از حداکثر 7 به دست آمد. نمره ی کلی از حداکثر 22، 12 گزارش شد. رابطه ی معنی داری بین سوالات مربوط به قسمت علل و علایم با سن و سابقه ی اشتغال وجود نداشت، اما رابطه ی معنی دار و معکوسی بین سوالات مرتبط با درمان و سن مشاهده شد (048/0 = p value). همچنین رابطه ی معنی داری بین سوالات قسمت علل و جنس وجود داشت (006/0 = p value). میزان پاسخ‌دهی زنان نسبت به مردان بهتر بود.نتیجه‌گیری:میزان آگاهی دندان‌پزشکان عمومی شهر شیراز در مورد خشکی دهان، در حد متوسط ارزیابی شد و ارتقای سطح آگاهی دندان پزشکان در این مورد ضروری به نظر می‌رسد.