مروری بر اصول مراقبت از ایمپلنت‌های دندانی

مقدمه: از آن‌جایی که درمان با ایمپلنت‌های دندانی به عنوان جزیی از درمان‌های اصلی دندان‌پزشکی درآمده است، لازم است دندان‌پزشکان با نحوه‌ی اجرای روش‌های سیستماتیک و درمان‌های حمایتی بافت‌های اطراف ایمپلنت آشنایی داشته باشند. مطالعه‌ی مروری حاضر با هدف بررسی و ارایه‌ی راه‌های درمانی و روش‌های مراقبت بعد از جایگذاری ایمپلنت انجام شده است.شرح مقاله: مروری بر مقالات در بانک‌های اطلاعاتی science direct، google scholar و pubmed در سال‌های 1970 تا 2014، انجام شد. پس از مطالعه، خلاصه 120 مقاله بدست آمده، تعداد 80 مقاله که امکان دسترسی به متن کامل آنها وجود داشت، انتخاب شدند. با توجه به توصیه‌ی آکادمی پریودنتولوژی آمریکا، بیماران باید از نظر شرایط بافت‌های اطراف ایمپلنت، شرایط پروتز ساپورت کننده، کنترل پلاک، بررسی اکلوژن و وضعیت بهداشت دهان، مورد بررسی دوره‌ای منظم قرار گیرند. ارزیابی تاریخچه‌ی پزشکی و دندان‌پزشکی، بافت نرم، پلاک ایندکس، عمق کلینیکی پروب، خون‌ریزی در هنگام پروب کردن، حضور بافت کراتینیزه، لقی، اکلوژن و ارتفاع استخوان در دوره‌ی نگهداری، پیشنهاد می‌شود. در پری ایمپلنتیت، ضایعه‌ی موکوزال اغلب همراه با ترشح چرک، افزایش عمق پروب، خون‌ریزی در حین پروب و از دست رفتن استخوان مارژینال همراه است. از جمله درمان‌های پیشنهادی شامل رعایت بهداشت مناسب دهان، جرم‌گیری (جرم و پلاک بالا و زیر لثه)، اجاست اکلوژن، ری لاین پروتز و جراحی می‌باشد.نتیجه‌گیری: در این مقاله‌ی مروری ارزیابی استاندارد بر پایه‌ی شواهد علمی و پروتکل مداخلات دوره‌ی مراقبت از ایمپلنت‌های دندانی مورد بررسی قرار گرفت. از آنجا که درمان‌های ایمپلنت، جزیی از پروتکل درمانی دندان‌پزشکی شده‌اند، مشخص شدن بیماران در ریسک بالا برای پری ایمپلنتیت و انجام پروتکل مراقبت مناسب، حائز اهمیت است. بررسی وجود ضایعات موکوزیت به دلیل احتمال پیشرفت آن به سمت پری ایمپلنتیت پیشنهاد می‌شود.