مقایسهاثر پرکردن فضای داخلی اباتمنت برگیر رستوریشن‌های ثابت متکی بر ایمپلنت

مقدمه:مطالعات محدودی عوامل موثر بر گیر پروتزهای ثابت سمان‌شونده به اباتمنت ایمپلنت را بررسی کرده‌اند. هدف از مطالعه‌ی حاضر تعیین اثر مقادیر مختلف پر شدن حفره‌ی دسترسی پیچ اباتمنت بر میزان گیر ریختگی‌های سمان‌شونده به اباتمنت ایمپلنت بود.مواد و روش‌ها:در این مطالعه‌ی تجربی، 40 اباتمنت ایمپلنت با قطر 5/4 میلی‌متر به آنالوگ ایمپلنت متصل گردیدند و در داخل بلوک‌های آکریلی مانت شدند. نمونه‌ها به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. در گروه اول حفره‌ی دسترسی با یک میلی‌متر فضای خالی، در گروه دوم با 2 میلی‌متر فضای خالی، در گروه سوم با سه میلی‌متر فضای خالی و در گروه چهارم به صورت کامل با سیلیکون پر و روکش فلزی با سمان موقت اژنول‌دار سمان گردید. پس از ترموسیکلینگ میزان گیر رستوریشن توسط دستگاه آزمایش یونیورسال با نیروی 5000 نیوتن و با سرعت 5 میلی‌متر در دقیقه اندازه‌گیری و داده‌ها توسط آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی least significant difference(lsd) ارزیابی شدند (05/0 = ?).یافته‌ها:میانگین گیر در گروه با پر کردگی کامل حفره‌ی دسترسی نسبت به سایر گروه‌ها کمتر بود. آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه، اختلاف معنی‌داری میان میزان گیر در بین گروه‌ها نشان داد (032/0 =p value). اختلاف میان حفره کامل پر شده با بقیه گروه‌ها معنی‌دار بود (05/0 > p value) اما میان گروه‌های با یک میلی‌متر، دو میلی‌متر و سه میلی‌متر فضای خالی، اختلاف معنی‌دار وجود نداشت (05/0 < p value).نتیجه‌گیری:روش پر کردن حفره‌ی دسترسی می‌تواند بر میزان گیر رستوریشن‌های سمان‌شونده متکی بر ایمپلنت تاثیر بگذارد. پر کردن کامل حفره‌ی دسترسی با استفاده از سیلیکون منجر به کاهش گیر رستوریشن می‌گردد.کلید واژه‌ها:ایمپلنت، روکش، گیر.