ارزیابی ایمونوهیستوشیمیایی پروتوانکوژن Her2/Neu در کارسینوم سلول سنگفرشی

مقدمه:ژن her2/neuپروتوانکوژنی است که بیان بیش از حد آن با بروز بسیاری از سرطان‌ها از جمله بدخیمی‌های دهان همراه است. اثبات یا رد این ارتباط نیازمند مطالعات بیشتری است. هدف از این مطالعه بررسی یک ارتباط احتمالی بین بروز بیش از حد her2/neu و کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی بود.مواد و روش‌ها:در این مطالعه توصیفی-تحلیلی با استفاده از روش بررسی ایمونوهیستوشیمیایی بروز her2/neu در مخاط طبیعی دهان (18 مورد)، ضایعات پیش‌بدخیم دیسپلازی اپی‌تلیال (7 مورد) و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (12 مورد) طی مدت 8 ماه بررسی گردید. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و آزمون‌های کروسکال والیس و فیشر آنالیز شدند (05/0= ?).یافته‌ها:گروه سوم بیش‌ترین استحکام کششی (orthoorganizer:1625088گرم، american orthodontic: 957/2319 گرم، orthotechnology: 061/1828گرم)،گروه دوم استحکام کششی کمتری داشتند(orthoorganizer:718/1479 گرم،americanorthodontic:352/2081گرم، orthotechnology:190/1803گرم) و گروه شاهد کم‌ترین استحکام کششی را داشتند (orthoorganizer:661/1414گرم،americanorthodontic:661/1840 گرم، orthotechnology :627/1567گرم).سه گروه مطالعه شده از نظر سن و جنس همسان بودند (0/005 > p value). درجات صفر، 1+، 2+ و 3+ واکنش ایمونوهیستوشیمیایی her2/neu در گروه دارای مخاط طبیعی دهان به‌ترتیب در 8 (4/44%)، 1 (6/5%)، 4 (2/22%) و 5 (8/27%) مورد مشاهده گردید. نتایج مربوطه در گروه دیسپلازی اپی‌تلیال به‌ترتیب در 3 (9/42%)، 1 (3/14%)، 3 (9/42%)، و 0 (0%) بیمار؛ و در گروه کارسینوم سلول سنگفرشی دهان به‌ترتیب در 8 (7/66%)، 2 (7/16%)، 1 (8/8%) و 1 (3/8%) بیمار ثبت شد. براین اساس، تفاوت آماری معنی‌دار از نظر بروز her2/neu در مقایسه دوبه دوی گروه دارای مخاط طبیعی و دیسپلازی اپی‌تلیال (55/0=p value)، گروه دارای مخاط طبیعی و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان(12/0=p value) و گروه دیسپلازی اپی‌تلیال و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (31/0=p value) ملاحظه نگردید.نتیجه‌گیری:بر اساس یافته‌های این مطالعه ارتباط معنی‌داری بین بروز her2/neu و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان وجود نداشت.کلید واژه‌ها:پپتید her2/neu، کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی، مخاط دهان.