ارزیابی استحکام باند دو نوع پرسلن به آلیاژ بیس متال پس از آماده‌سازی‌های سطحی متفاوت

چکیدهمقدمه:از مشکلات شایع رستوریشن‌های فلزی سرامیکی از دست رفتن اتصال پرسلن بافلزاست. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر روش‌های مختلف آماده‌سازی سطح آلیاژ بر استحکام باند دو نوع پرسلن به آلیاژ بیس متال بود.مواد و روش‌ها:در این مطالعه تجربی–آزمایشگاهی، 64 ورقه مومی انتخاب و پس از کستینگ با آلیاژ بیس متال به صورت تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند. در هر دسته از چهار روش آماده‌سازی سطحی جهت باند بهترپرسلن و فلز به صورت تصادفی استفاده شد. پس از آماده‌سازی سطحی نیمی از نمونه ها با پرسلن سرامکوونیمی دیگر با پرسلن نوریتاکه پرسلن‌گذاری شدند. نمونه‌ها مورد آزمایش خمش سه نقطه‌ای قرار گرفت و نیروی مورد نیاز برای شکست هر نمونه ثبت شد.از آزمون‌های آماری کروسکالوالیس برای مقایسه 4 نوع آماده‌سازی در دو گروه پرسلن و همچنین من‌ویتنی برای مقایسه دو گروه پرسلنسرامکو و نوریتاکهاستفاده شد. سطح معنی‌دار 05/0 = ? در نظر گرفته شد.یافته‌ها:بین میانگین 4 نوع آماده‌سازی در پرسلن سرامکو تفاوت معنی‌دار وجود داشت (022/0=p-value). در بین 4 نوع آماده‌سازی در پرسلن نوریتاکه تفاوت معنی‌دار وجود داشت (012/0= p-value). بین دو گروه پرسلن تفاوت معنی‌داری وجود نداشت(412/0=p-value).نتیجه‌گیری:در این مطالعه انجام مرحله دگاز باعث افزایش و مرحله تمیز نمودن با بخار قبل از مرحله دگاز، باعث کاهش استحکام باند فلز با سرامیک شد. بین استحکام باند دو نوع پرسلن سرامکو و نوریتاکه با آماده‌سازی‌ متفاوت با آلیاژ بیس متال اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد.کلید واژه‌ها:پرسلن دندان، آلیاژهای فلز و سرامیک، استحکام برشی