بررسی تاثیر اسید اچینگ، نوع ادهزیو و عمر کامپوزیت رزین بر استحکام باند اتچمنت های ارتودنسی به کامپوزیت رزین

مقدمه: در موارد بسیاری اتصال اتچمنت های ارتودنسی به سطح دندان‌های ترمیم شده بارزین کامپوزیت ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه‌ای تاثیر نوع و زمان آماده سازی سطح و نیز نوع ادهزیو بر استحکام باند برشی براکتهای ارتودنسی به سطوح مختلف کامپوزیت بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی تعداد 204 عدد دیسک سیلندری شکل از دو نوع کامپوزیت رزین z100 و point4 ساخته شد و در بلوک های آکریلی مانت گردید. نیمی از دیسک‌های هر گروه به منظور گذراندن پروسه aging به مدت 3 ماه در آب مقطر cº37 نگهداری شدند. هر یک از این چهار گروه به 4 گروه 13 تایی برحسب نوع آماده سازی سطح (کاربرد اسید اچینگ یا کاربرد فرز و اسید اچینگ) و نوع ادهزیو (سخت شونده به طریقه شیمیایی و نوری) تقسیم گردیدند. بعد از باند براکتها، استحکام باند توسط ماشین dartec  اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس چهار طرفه anova استفاده شد. (05/0=α) یافته‌ها: تفاوت آماری معنی دار بین میانگین استحکام باند به دو نوع کامپوزیت z100  و point4 وجود نداشت. (529/0=pvalue ). سایر متغیرهای مورد مطالعه (زمان، نوع آماده سازی سطح و نوع ادهزیو) اثر معنی دار آماری بر استحکام باند براکت های ارتودنسی به سطوح رزین کامپوزیت داشتند (05/0pvalue <). نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیتهای مطالعه نوع آماده سازی سطح، نوع ادهزیو و مدت زمانی که از سخت شدن نهایی کامپوزیت گذشته است بر استحکام باند اثرگذار بودند. بعلاوه استفاده از ادهزیو سخت شونده نوری به دنبال ایجاد خشونت سطحی توسط فرز همراه با استفاده از اسید اچ، به شکل چشم گیری استحکام باند را افزایش داد. کلید واژه‌ها: عامل باندینگ، کامپوزیت، استحکام برشی، براکت ارتودنسی، آماده سازی سطح،نگهداری در آب.