بررسی مقایسه‌ای میانگین میزان اشباع اکسیژن خون محیطی بین دو روش آرام بخشی وریدی در اعمال جراحی ایمپلنت دندانی

مقدمه: آرام بخشی وریدی یکی از روش‌های کنترل اضطراب است که در عین حال کاربرد داروهای قوی احتمال بروز هیپوکسی را در آن تشدید می کند. در این مطالعه میزان بروز هیپوکسی بین دو رژیم درمانی وریدی بررسی شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمائی بالینی آینده‌نگر دو سوکور تعداد 73 بیمار کاندید عمل جراحی ایمپلنت در دو گروه مطالعه شدند. آرام بخشی بیدار در یک گروه با ترکیب میدازولام/فنتانیل و در گروه دیگر با ترکیب میدازولام/کتامین داده شد. میزان اشباع اکسیژن خون در شش مرحله اندازه‌گیری شده نتایج با استفاده از  نرم افزار spss و آزمون آماری t test  تجزیه و تحلیل شدند. (05/0 = α) یافته‌ها: میانگین اشباع اکسیژن خون در پنج دقیقه پس از شروع کار در هر دو گروه نسبت به قبل از کار کاهش نشان داد  در گروه میدازولام/ فنتانیل به 2/93 درصد و در گروه میدازولام کتامین به 9/94 درصد رسید، که کاهش اشباع اکسیژن خون در گروه اول به طور معنی‌داری بیشتر بود. نتیجه‌‌گیری: استفاده از آرام‌ بخشی وریدی باعث کاهش میزان اشباع اکسیژن خون می‌شود. استفاده از ترکیب داروهای میدازولام و فنتانیل که هر دو باعث تضعیف سیستم تنفسی می‌شوند موجب کاهش بیشتر میزان اشباع اکسیژن خون می‌شود. مونیتورینگ دقیق داروهای وریدی و تجویز با فاصله آنها در آرام بخشی وریدی ضروری به نظر میرسد. کلید واژه‌ها: آرام بخشی وریدی، میدازولام، فنتانیل، کتامین، دندان‌پزشکی، ایمپلنت دندانی