بررسی فراوانی ناهنجاری‌های دندانی و نیاز به درمان ارتودنسی در نوجوانان 12 تا 19 ساله شهر اصفهان

مقدمه: اندازه‌گیری و گزارش نیاز به درمان ارتودنسی جهت برنامه ریزی برای ارائه خدمات ارتودنسی بسیار مفید می باشد. احساس شخصی فرد از زیبایی دندان های خود یک فاکتور مهم و تاثیرگذار در نیاز به درمان ارتودنسی می باشد. در این مطالعه به بررسی میزان نیاز به درمان ارتودنسی از طریق ایندکس زیبایی دندانی (dai) به صورت بالینی و میزان احساس نیاز به این درمان توسط خود فرد از طریق جزء زیبایی (ac) شاخص نیاز به درمان ارتودنسی (iotn) پرداخته شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 728 دانش آموز (48% دختر و 52% پسر) 19-12 ساله در شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه ها به صورت طبقه ای چند مرحله ای انتخاب گردیده و افرادی که دارای وسایل ارتودنسی بودند و یا سابقه درمان ارتودنسی داشتند از مطالعه حذف گردیدند. معاینات با استفاده از ایندکس زیبایی دندان (dai) صورت گرفت. نیاز خودادراکی فرد نیز توسط جزء زیبایی (ac) ایندکس (iotn) محاسبه شد. آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار spss و تست هایchi square  و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. (05/0=α) یافته‌ها: میانگین ایندکسdai  در جمعیت مورد مطالعه 6/7±1/26و میانگین ایندکس خود ادراکی ac،5/1±4/2 به دست آمد. بیشترین عامل ایجاد مال اکلوژن بی نظمی دندانی در قسمت های قدامی فکین بود، رابطه مولری غیر از کلاس یک و وجود فاصله دندانی به دست آمد. درصد افراد بدون نیاز یا کم نیاز به درمان 5/54%، نیاز بینابینی 5/19%، نیاز قطعی% 1/15 و نیاز شدید% 9/10 گزارش گردید. بین شاخص dai وac رابطه آماری معنی دار وجود داشت. نتیجه‌‌گیری: بر اساس یافته های حاضر بر اساس شاخص dai نیاز به درمان ارتودنسی داشته و مطابقت و همخوانی بین شاخص dai و شاخص خود ادراکی ac نشان دهنده این موضوع است که شاخص daiمی تواند تا حد قابل قبولی احساس نیاز به درمان ارتودنسی خود فرد را منعکس نماید. کلید واژه‌ها: ارتودنسی، نیاز به درمان، dai، iotn، ac.