مقایسه توزیع استرس در پروتزهای ثابت باند شونده با اتصال یک طرفه و دو طرفه

چکیدهمقدمه:یکی از مشکلات اصلی در تحلیل فشار پروتز دندانی با مواد طبیعی جدید، شکل نامشخص آنهاست. هدف از این مطالعه تعیین اثر لیگامنت ها و نیز تغییر ماده‌ی چسباننده بر توزیع تنش در پروتزهای ثابت دندانی از نوع اتصال یکطرفه و دو طرفه بود.مواد و روش‌ها::در این مطالعه مدل اجزای محدود، در ساخت مدل‌های فیزیکی از دندان‌های طبیعی استفاده شد. سپس از مدل و پروتز مربوطه تصویر سه بعدی تهیه شد و مدل اجزا محدود جهت اعمال شرایط مرزی و بارگذاری استخراج گردید. سپس تنش برشی،‌ تنش فون مایسز و جابجایی در دندان و سیمان چسباننده پروتز محاسبه شد.یافته‌ها:در پروتز ثابت اتصال دو طرفه، z100 بیشترین تنش فون‌مایسز را به خود اختصاص داده و با افزایش ضریب کشسانی مواد چسباننده، تنش فون‌مایسز در آنها افزایش یافت. ماده چسبانندهpanavia2 در رتبه دوم قرار داشت. با بارگذاری مشابه، تنش‌های فون مایسز کمتری در دو ماده‌یvariolink و c&b رخ داد. همچنین، تنش برشی در دو ماده‌ی panavia2 و z100، با حذف لیگامنت‌ها 2/0 ? افزایش یافت. در پروتز اتصال یک طرفه ماده چسباننده‌ی z100 بیشترین تنش را نشان داد. ماده چسبانندهpanavia2 نیز در رتبه دوم قرار داشت. در صورت حذف لیگامنت‌ها در این نوع پروتز، بر خلاف اتصال دو طرفه، تنش در کلیه‌ی مواد چسباننده اندکی کاهش می‌یابد. اثر لیگامنت‌های دندانی بر جابجایی پروتزهای ثابت اتصال یک طرفه بیش از اثر مشابه در پروتزهای ثابت اتصال دو طرفه بود.نتیجه‌گیری:طبق نتایج مطالعه حاضر، تنش در پروتز اتصالات دو طرفه کمتر از تنش در اتصالات یک طرفه است. همچنین، اگر چه تنش‌های فون مایسز و برشی در دو ماده‌ی چسباننده‌ی panavia2 و z100 بیش از دو ماده‌یvariolink و c&b است ولی به دلیل شباهت بیشتر ضریب کشسانی و ضریب پواسون آنها با عاج دندان جابجایی کمتری در پروتز ایجاد می‌کنند.کلید واژه‌ها:سی‌تی اسکن، تحلیل اجزای محدود، طراحی پروتز