بررسی سطح سرمی ویتامین B12 و فولیک‌اسید در بیماران مبتلا به لیکن‌پلان و واکنش‌های لیکنوییدی (تماسی- دارویی)

چکیدهمقدمه: واکنش‌های لیکنوییدی بیانگر گروهی از ضایعات التهابی مزمن مخاط دهان با اتیولوژی مختلف هستند که عللی مانند اختلالات ایمنی، استرس، اضطراب و برخی عوامل دیگربرای آن‌ها ذکر گردیده است. ویتامین b12 و فولیک‌اسید بر بهبود مکانیسم‌های دفاعی میزبان تاثیر دارند و در پیشگیری از اضطراب و افسردگی نیز موثر شناخته شده‌اند. این مطالعه با هدف مقایسه سطح سرمی ویتامین b12 و فولیک‌اسید در بیماران مبتلا به واکنش‌های لیکنوییدی (تماسی- دارویی) و لیکن‌پلان انجام گردید.مواد و روش‌ها: در این پژوهش مقطعی، توصیفی- تحلیلی 21 بیمار دارای لیکن‌پلان (میانگین سنی 59/8 ± 84/46) و 38 بیمار دارای واکنش لیکنوییدی (میانگین سنی 34/13 ± 18/49) با 30 فرد سالم به‌عنوان گروه شاهد (میانگین سنی 99/6 ± 86/39) مقایسه شدند و میزان سطح سرمی ویتامین b12 و فولیک اسید توسط دستگاه elecsys به روش الکتروشیمی لومیسانس اندازه‌گیری شد. سپس داده‌ها توسط نرم‌افزار spss نسخه‌ی 16 و با آزمون‌kruskal-wallis بررسی شدند ( 05/0 = ?).یافته‌ها: میزان سطح سرمی ویتامین b12 و فولیک اسید در گروه‌ها تفاوت معنی‌داری نداشت. در مورد متغیر ویتامین b12 میزانp value برابر با 099/0 و در مورد متغیر فولیک اسید میزان p value برابر با 095/0 گردید.نتیجه‌گیری: با توجه به محدودیت‌های مطالعه حاضر، سطح سرمی ویتامین b12 و فولیک‌اسید در بیماران مبتلا به لیکن‌پلان و واکنش‌های لیکنوییدی با افراد سالم تفاوتی ندارد.کلید واژه‌ها: لیکن‌پلان، واکنش‌های لیکنوییدی، ویتامینb12، فولیک اسید