مقایسه حداکثر نیروی بایت در بیماران کلاس I پروتز کامل و پارسیل انتهای آزاد فک پایین

چکیدهمقدمه: کارایی سیستم جونده با حداکثر نیروی ناشی از عمل عضلات بالا برنده فک بین دندآن‌های بالا و پایین مرتبط است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی میانگین حداکثر نیروی بایت در بیماران بی‌دندانی کامل و نیمه کامل دارای بی‌دندانی انتهای آزاد فک پایین با توجه به شکل صورت و ریج بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه مداخله‌ای- تحلیلی، تعداد 64 بیمار 40 تا 65 ساله که نیمی از آن‌ها بی‌دندانی کامل و نیمی دیگر نیمه بی‌دندان بودند به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند. بیماران براساس شکل صورت به چهارگروه صورت‌های مربعی، مربعی- مثلثی، مثلثی و بیضی و بر اساس شکل ریج بی‌دندان به سه گروه ریج مربعی، مثلثی و بیضی تقسیم شدند. حداکثر نیروی بایت در ناحیه مولر اول در هر سمت به کمک دستگاه دیجیتال سه مرتبه اندازه‌گیری و میانگین این نیروها برای آنالیز آماری مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری anova, spearman correlation و independent t tests و chi square در سطح معنی‌داری 05/0 = ? آنالیز شدند.یافته‌ها: حداکثر نیروی بایت در بیماران نیمه بی‌دندان برحسب کیلوگرم 18/5 ± 4/18 (63/4 ± 7/20 در مردان و 7/4 ± 16در زنان) بود (001/0 > p value). هم‌چنین حداکثر نیروی بایت در بیماران بی‌دندانی کامل برحسب کیلوگرم 21/3 ± 5/8 (53/3 ± 9/9 در مردان و 17/2 ± 1/7 در زنان) بود (001/0 > p value). در بین شکل‌های مختلف صورت، صورت‌های مربعی میزان حداکثر نیروی بایت بیش‌تری نسبت به سایر گروه‌ها داشتند (001/0 > p value). هم‌چنین در بین شکل‌های مختلف ریج بی‌دندانی، ریج‌های مربعی میزان حداکثر نیروی بایت بیش‌تری نسبت به سایر گروه‌ها داشتند(001/0 > p value).نتیجه‌‌گیری: حداکثر نیروی بایت در افراد نیمه بی‌دندان بیش از حداکثر نیروی بایت در افراد دارای بی‌دندانی کامل بود. هم‌چنین حداکثر نیروی بایت در صورت‌های مربعی، ریج‌های بی‌دندانی مربعی و مردان بیش از سایر گروه‌ها بود.کلید واژه‌ها: نیروی بایت، دنچر کامل، دنچر پارسیل