شیوع تروماهای دندان و عوامل مرتبط به آن در مراجعه‌کنندگان به دانشکده دندان‌پزشکی شیراز طی سال‌های 91-87

چکیدهمقدمه: آشنایی با مسایل اپیدمیولوژیک می‌تواند اهمیت پیشگیری، تشخیص و طرح درمان را خاطر نشان سازد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین میزان شیوع انواع صدمات دندانی و بررسی اتیولوژی آسیب‌های تروماتیک در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندان‌پزشکی شیراز به‌منظور دست یافتن به الگویی مطمین جهت پیشگیری از صدمات دندانی بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی– تحلیلی، پرونده 314 بیمار که طی سال‌های 1387 تا 1391 به دانشکده‌ی دندان‌پزشکی شیراز مراجعه کرده و دارای 554 دندان آسیب‌دیده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهای مورد بررسی شامل سن، جنس، نوع دندان صدمه دیده، علت صدمه، مکان صدمه، نوع صدمه و فاصله بین وقوع ضربه و زمان مراجعه بودند. نتایج به‌صورت میانگین، فراوانی و درصد بیان شدند، از آزمون‌های آماری kruskull wallis و mann-whitney در نرم‌افزار آماری spss نسخه‌ی 16 جهت مقایسه انواع صدمات دندانی بر اساس اطلاعات دموگرافیک استفاده شد (05/0 = ?).یافته‌ها: افراد مذکر 9/65 درصد و مونث 1/34 درصد از بیماران را تشکیل دادند. میانگین سنی بیماران 17 سال محاسبه گردید. تعداد دندان‌های تروماتیزه در هر بیمار بیش از 1 دندان و بیش‌ترین فراوانی مربوط به ثنایای میانی (4/64 درصد) بود. شایع‌ترین اتیولوژی آسیب‌های دندانی، زمین خوردن (7/33 درصد)، تصادفات رانندگی (2/25 درصد) و بیش‌ترین نوع آسیب complicated crown fracture (2/20 درصد) محاسبه شد. 9/64 درصد بیماران در کم‌تر از یک ماه پس از وقوع ضربه به دانشکده‌ی‌ دندان‌پزشکی شیراز مراجعه نمودند. در مقایسه فراوانی و میانگین سنی نوع صدمات دندانی به تفکیک جنس اختلاف آماری معنی‌دار دیده نشد (05/0 < p value).نتیجه‌‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه‌ی حاضر، شایع‌ترین عامل اتیولوژیک صدمات دندانی زمین خوردن (8/33 درصد) می‌باشد و پس از آن تصادفات رانندگی (2/25 درصد) در درجه دوم قرار دارد و بیش‌ترین آسیب در خیابان (9/44 درصد) رخ داده است.کلید واژه‌ها: اپیدمیولوژی، آسیب‌های دندانی، اتیولوژی